Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πραγματικό περιβόλι ο Παντελής Τρικενές, ο ιδιοκτήτης του ομώνυμου ποτοποιείου στο Μεσολόγγι. Λαλίστατος, ευδιάθετος, καλαμπουρτζής, γνώστης του αντικειμένου της εργασίας του και της ιστορίας του τόπου του κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μας καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στο ποτοποιείο του.

Ήταν η πρώτη φορά που, ενώ πήγα για να μιλήσω με έναν ποτοποιό, βρέθηκα τελικώς να ακούω περισσότερο την ιστορία του τόπου του παρά την ιστορία του ποτοποιείου του και τις λεπτομέρειες της απόσταξης! Και για να είμαι ειλικρινής καθόλου δεν με χάλασε αυτό!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα να βλέπουμε τα γηροκομεία σαν τόπους "αποθήκευσης" ηλικιωμένων ανθρώπων, όπου συχνά οι συνθήκες διαβίωσης και περίθαλψής τους είναι από άσχημες έως απάνθρωπες. Δεν σας κρύβω πως την ίδια εντύπωση είχα κι' εγώ. Μέχρι χθες τουλάχιστον που επισκέφτηκα το Σελίβειο Γηροκομείο Μεσολογγίου και μίλησα με την εκπληκτική διευθύντριά του κυρία Ρούλα Κουτσαγγέλη.

Δεν ήταν ανάμεσα στα θέματά μου η προβολή ενός γηροκομείου. Ίσως γιατί τρόμαζα στην ιδέα αυτών που ενδεχομένως θα αντίκρυζα. Η επίμονη προτροπή όμως της Αντωνίας Μαρούλη να πάρω συνέντευξη από τη διευθύντρια του Σελίβειου ήταν αυτή που με έκανε να της τηλεφωνήσω και να κλείσουμε ένα ραντεβού στο γραφείο της. Αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς πως η κυρία Κουτσαγγέλη δεν είναι λάτρης των δημοσίων σχέσεων και της προβολής, τότε μπορεί να καταλάβει πόσο τιμητικό ήταν για μένα που δέχτηκε να μου μιλήσει.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σαν το μικρό λεωφορείο made in Turkey, που συνδέει καθημερινώς με συνέπεια τους οικισμούς της Κάσου και μεταφέρει δωρεάν κατοίκους και επισκέπτες, ίσως να μην υπάρχει σε άλλο νησί του Αιγαίου.

Απολύτως ταιριαστός, θα έλεγε κανείς, ο συμβασιούχος οδηγός του Γιώργος Περσελής ο οποίος εκτελεί καθημερινώς το δρομολόγιο και εξυπηρετεί με ευγένεια τους μαθητές του Γυμνασίου και τους γηραιούς, ως επί το πλείστον, κατοίκους του νησιού μεταφέροντάς τους ακόμη και μέχρι την είσοδο του Ιατρείου, εκτρέποντας κατά μερικές εκατοντάδες μέτρα το λεωφορείο από το προγραμματισμένο του δρομολόγιο! Ήμουν αυτόπτης μάρτυς ενός τέτοιου περιστατικού, αλλά και μιας εξτρά στάσης για να επιβιβαστεί ο ηλικιωμένος ιερέας του νησιού.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Όχι μόνο δεν με διακατέχουν φοβικά αισθήματα απέναντι σε Ανθρώπους με την ψυχική δύναμη του Κώστα Παπουλάκου, αλλά αντιθέτως η δική τους δύναμη αναδεικνύει κάθε φορά τη δική μου αδυναμία αφού, όντας αρτιμελής και υγιής, μεγαλοποιώ τους ασήμαντους και προβληματίζομαι για το αν αξίζει να συνεχίσω την περιπλάνησή μου σε μια κοινωνία που βρίθει απροσάρμοστων, ανάξιων και συμπλεγματικών ανθρώπων.

Μόνο θαυμασμό και αμηχανία ένιωσα βλέποντας έναν άνθρωπο ο οποίος, ενώ ήταν καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, είχε αξιοθαύμαστη ευφράδεια και συνοχή στον λόγο του, αγάπη για τη ζωή και όνειρα για το αύριο.

Παρά την αδυναμία του να γράψει, παρά το bullynig που δέχθηκε από τον διευθυντή του Δημοτικού σχολείου από το οποίο ξεκίνησε τη μαθητική του πορεία, ο Κώστας κατάφερε να ολοκληρώσει τις 12 συνολικώς τάξεις του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου και να πάρει το πτυχίο του από το τμήμα της δημοσιογραφίας του Παντείου Πανεπιστημίου!