Επιμέλεια : Ιωσήφ Πσπαδόπουλος.
Ο κορωναϊος αποτέλεσε για τη Λένια Ζυγλάκη, όπως άλλωστε και για πολλούς άλλους συνανθρώπους μας, τον τερματισμό κάποιας επαγγελματικής τους δραστηριότητας και την έναρξη μιας καινούργιας. Η Λένια, ανήσυχη ούσα εκ πεποιθήσεως, τρελαινόταν στην ιδέα ότι θα έπρεπε να κλειστεί στους τέσσερις τοίχους ενός γραφείου ή ενός σπιτιού. Εγκατέλειψε λοιπόν το γραφείο στο οποίο εργαζόταν μέχρι τότε σαν υπάλληλος, και συνέλαβε την ιδέα δημιουργίας ενός project υιοθεσίας δένδρων της Χίου, με πρώτο στα ενδιαφέροντά της το μαστιχόδενδρο!
Η ιδέα της έλαβε σύντομα σάρκα και οστά με πολλούς κατοίκους, ξένων κυρίως, χωρών να ενδιαφέρονται για το project της και να υιοθετούν ένα ή περισσότερα μαστιχόδενδρα!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μαζί στη ζωή, στη μουσική, μαζί και στην επαγγελματική δραστηριότητα, ο Γιώργος Μισετζής και η Μαρία Καλαγκιά έχουν δημιουργήσει τον δικό τους εκπληκτικό μουσικό χώρο σε ένα παλιό επιβλητικό αρχοντικό στην καρδιά της πόλης της Χίου.
Καλλιτέχνες οι οποίοι δεν ενέδωσαν ποτέ στην "Κίρκη" του αμαρτωλού μουσικού κυκλώματος, κρατούν με συνέπεια τη δική τους διαδρομή από τότε που άρχισαν να ασχολούνται επαγγελματικά με τη μουσική.
Το "Ωδείο Αιγέας" ιδρύθηκε το 1986 και προσφάτως απέκτησε τη νέα του στέγη στο κλασικό αρχοντικό που προανέφερα. Με τη βοήθεια καταξιωμένων μουσικών συνεργατών η Μαρία και ο Γιώργος προσφέρουν μουσική παιδεία στα παιδιά και τους νέους του νησιού, χωρίς ωστόσο να βρίσκουν ανάλογη ανταπόκριση, αναγνώριση και βοήθεια από τις Αρχές του τόπου. Αυτή είναι δυστυχώς η τύχη όσων έχουν σαν Αρχή την ποιότητα στη δουλειά τους και το ήθος στον χαρακτήρα τους.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο για μια γυναίκα να κρατάει μόνη της ένα αρτοποιείο. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω συναντήσει καμία στις περιπλανήσεις μου ανά την Ελλάδα. Φαίνεται πάντως ότι η Μαρουσσώ Κουτσοδόντη σπάει στα Ψαρά αυτή την ανδρική κυριαρχία! Και την σπάει με πολύ αξιόλογο, θα έλεγα, τρόπο!
Σαράντα χρόνια φουρνάρισσα και εντελώς μόνη για πάνω από 20 χρόνια στο φουρνάρικο των Ψαρών η εκπληκτικά δυνατή αυτή γυναίκα! Από τότε που έχασε τον αγαπημένο της σύζυγο. "Η δουλειά ήταν για μένα μια διέξοδος προκειμένου να ξεχάσω. Γιατί δεν έχασα μόνο τον σύζυγό μου. Έφυγε απ' τη ζωή και η νύφη μου σε ηλικία 40 ετών!"
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Συχνά ακούγεται πως οι Έλληνες δεν μπορούν να κατασκευάσουν τίποτε. Πως εισάγουμε τα πάντα απ' το εξωτερικό. Πως κυνηγάμε την ουρά των Κινέζων και των Ευρωπαίων και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Δεν είναι όμως αλήθεια!
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος και ο γιος του Ζαχαρίας αποδεικνύουν με την πάνω από 60 χρόνια ζωή του μηχανουργείου τους, που έστησε το 1930 στο Παγκράτι ο ξεριζωμένος απ' την Σαμψούντα του Πόντου πατέρας τού Γιάννη, Λούθηρος, ότι οι Έλληνες όχι μόνο μπορούν να φτιάξουν τα πάντα, αλλά προηγούνται πολλές φορές των αλλοδαπών ανταγωνιστών τους στην επίλυση δύσκολων προβλημάτων. Παρ' όλη την αδιαφορία των διοικούντων. Παρ' όλη την εξουθενωτική φορολόγηση που τους αναγκάζει να στήνουν παραρτήματα των εταιρειών τους στη Βουλγαρία. Παρ' όλη την άρνηση των νέων παιδιών να ασχοληθούν με τα τεχνικά επαγγέλματα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχω πολλές φορές πει, με κίνδυνο να χαρακτηριστώ γραφικός, ότι νοιώθω πολύ τυχερός και ευλογημένος συγχρόνως που συναντώ σ' αυτή την πολύχρονη δημοσιογραφική περιπλάνησή μου ανθρώπους προικισμένους, ανθρώπους με ταλέντο, ανθρώπους που αποδεικνύουν με τη σκέψη και τα έργα τους πως αυτή η χώρα δεν χάθηκε και μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον.
Η σημερινή μου συνάντηση με τον μουσικοδιδάσκαλο και ξυλογλύπτη Μίλτο Σελητσανιώτη υπήρξε η αιτία να συγκινηθώ σε τέτοιο βαθμό που σε τρεις περιπτώσεις δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.