Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Σημείωμα του εκδότη
Περί Αποστολών αγάπης και μη κερδοσκοπικών σωματείων και εταιρειών.
Γράφει, μειδιών κάτω απ' τα μουστάκια του, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Εντάξει, είπαμε ρε παιδιά να βοηθάτε τα μικρά νησιά του Αιγαίου και τους κατοίκους τους με παροχή δωρεάν ιατρικών εξετάσεων και ειδών πρώτης ανάγκης, όχι όμως κι' έτσι! Κι' εδώ ο καυγάς για το "πάπλωμα" και την καρέκλα;
Ο λόγος για μια χούφτα μη κερδοσκοπικούς συλλόγους, οργανώσεις και εταιρείες που προσφέρουν κατά καιρούς τη βοήθειά τους στους ακρίτες του Αιγαίου, αλλά και στους... συμμετέχοντες, χάρις στις προσφορές διαφόρων εταιρειών, σε είδη ή μετρητά. Εταιρείες οι οποίες ωφελούνται, εμμέσως πλην σαφώς, από την προβολή τους στα μέσα έντυπης, διαδικτυακής ή τηλεοπτικής μαζικής ενημέρωσης που καλύπτουν αυτές τις αποστολές "αγάπης" και "ανιδιοτελούς" ενδιαφέροντος.
Κυβερνήσεις που απαρτίζονται και στηρίζονται από κωλοτούμπες.
Να κάνω μία πρόβλεψη; Στις επικείμενες εκλογές κανένα κόμμα δεν θα βγάλει αυτοδυναμία. Θα καλέσει λοιπόν το άψυχο και άβουλο πιόνι του Προεδρείου της Δημοκρατίας τους επικεφαλής των δύο πρώτων κομμάτων (θεωρώ πως, άνευ απροόπτου τα πρόβατα θα ψηφίσουν Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) και θα τους ζητήσει να σχηματίσουν κυβέρνηση. Επειδή πιστεύω ότι θα είναι πολύ δύσκολο.έως απίθανο, να συνεργαστούν αυτοί οι δύο σαλτιμπάγκοι (αν και τίποτε δεν αποκλείεται σ' αυτή τη χώρα της παράνοιας), θα ζητήσουν τη συνδρομή των άλλων κομμάτων. Και, βεβαίως, ο Αλέξης, που κρύβεται πίσω απ' τις λέξεις, έχει περισσότερες ελπίδες να σχηματίσει και πάλι κυβέρνηση προσηλυτίζοντας εύκολους κωλοτούμπες. Όχι; Εδώ θα είμαστε να το δούμε...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Σκέψεις αντί ευχών και ευσεβών πόθων...
Είπα να ευχηθώ στους φίλους, αναγνώστες και συνδρομητές μου, επί τη ευκαιρία αυτών των ξεχωριστών ημερών, αλλά δεν μου βγαίνει! Νομίζω πως θα τους κοροϊδέψω αν τους ευχηθώ χρόνια πολλά, ευτυχία, επαγγελματική επιτυχία. Νομίζω ότι τέτοιου είδους ευχές, εδώ και κάμποσα χρόνια, έχασαν πια το νόημα και την αξία τους. Μοιάζουν περισσότερο να είναι ευσεβείς πόθοι, έτσι για να έχουμε κάτι να λέμε, καθώς η διάρκεια της ζωής μας, η ευτυχία και η επαγγελματική επιτυχία μας καθορίζονται από ξένους προς εμάς παράγοντες τους οποίους αδυνατούμε να ελέγξουμε, καθώς δεν έχουμε καμμία διάθεση να αντισταθούμε και να τους πολεμήσουμε!Χθες το Πολυτεχνείο, σήμερα ο Γρηγορόπουλος, αύριο τι θα κάψει την υπόλοιπη Αθήνα;
Πριν από μερικές ημέρες ήταν η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κατά την διάρκεια της οποίας κάηκε για μία ακόμη φορά η Αθήνα από τους γνωστούς-αγνώστους μπαχαλάκηδες. Χθες ήταν η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Νέες ταραχές, νέες φθορές περιουσιών, νέες ρίψεις μολότωφ, εκ μέρους των μπαχαλάκηδων, και χημικών εκ μέρους των αστυνομικών δυνάμεων. Ποια νέα επέτειος θα κάψει την υπόλοιπη Αθήνα αύριο; Πού θα πάει αυτό; Ποιον εξυπηρετεί αυτό το σύγχρονο αντάρτικο πόλεων εκτός από αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα; Έτσι θα πέσουν οι κυρίως υπεύθυνοι; Έτσι θα πάνε στο σπίτι τους, αν όχι σε κάποιο κελλί του Κορυδαλλού, οι πολιτικοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο;
Η μετάλλαξη της καρέκλας.
Για να καταλάβετε τι παθαίνουν οι υποψήφιοι πολιτικοί και πώς αλλοτριώνονται όταν καταφέρουν κάποια στιγμή να ξεγελάσουν το εκλογικό σώμα και να στρογγυλοκαθίσουν στα έδρανα του Κυνοβουλίου, θα σας διηγηθώ εν συντομία μια ιστορία από την προσωπική μου εμπειρία και συναναστροφή μου με έναν από δαύτους.
Τον Οκτώβριο του 2014, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, επεδίωξα να πάρω μια συνέντευξη από τον επικεφαλής της "Ένωσης Κεντρώων" Βασίλη Λεβέντη. Στενοχωριόμουν, για να πω την αλήθεια, επειδή όλοι τον έπαιρναν στο ψιλό, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έλεγε αλήθειες, παρά την απώλεια της ψυχραιμίας του και το αδόκιμο, συχνά, του προφορικού του λόγου.