Rib and Sea
Σημείωμα του εκδότη
Καλό σου ταξίδι στις θάλασσες του ουρανού καπετάν Γιώργη Κουτλάκη.
Σιχαίνομαι κατά κανόνα τους επικηδείους. Τους μονολόγους αυτούς οι οποίοι εκφωνούνται μπροστά στο φέρετρο του αποθανόντος από εκείνους οι οποίοι συνήθως τον κατέτρεχαν όσο ήταν εν ζωή. Και τι καλός άνθρωπος ήταν ο αποθανών, τι ηθικός, τι καλός οικογενειάρχης, τι αλτρουιστής. Όλα αυτά τα κοσμητικά ενώ ο εκλιπών κείτεται άψυχος εμπρός στον εκφωνούντα τον επικήδειο, ανήμπορος να σηκωθεί απ’ το φέρετρό του και να τον καταχεριάσει για την υποκρισία του.
Η περίπτωση ωστόσο του προσφάτως εκλιπόντος καπετάν Γιώργη Κουτλάκη, για μένα τουλάχιστον, είναι εντελώς διαφορετική. Και είναι διαφορετική γιατί ο καπετάν Γιώργης υπήρξε εκτός από εξαιρετικός καπετάνιος, καλός οικογενειάρχης, και υπερήφανος Κασιώτης, ένας ήρεμος, στοχαστικός και δίκαιος, κυρίως, Άνθρωπος. Και δεν τα λέω αυτά τώρα που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι. Του τα είπα και δια ζώσης όσο ήταν εν ζωή. Θέλω όμως να τα πω και τώρα για να τα ακούσουν οι συμπατριώτες του.
Ο καπετάν Γιώργης Κουτλάκης, λοιπόν, υπήρξε ο μοναδικός Κασιώτης που στάθηκε δίπλα μου και κατέθεσε ενόρκως υπέρ μου, στη δικαστική διαμάχη που είχα με έναν συκοφάντη συμπατριώτη του, χωρίς να υπολογίσει το κόστος αυτής της επιλογής του. «Δεν έχω τίποτε να φοβηθώ όταν λέω την αλήθεια», μου είχε πει, και με εξέπληξε ευχάριστα καθώς αναλογίστηκα τη στάση των δεκάδων άλλων «φίλων» μου οι οποίοι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια για να μην έρθουν σε ρήξη με συγγενείς, οπαδούς δημάρχων και μικροσυμφέροντα.
Όταν έρχονται οι άνθρωποι στη ζωή κάποια γονίδια, η οικογένειά τους, οι φίλοι τους και ο επαγγελματικός τους περίγυρος προδιαγράφουν την πορεία τους στη ζωή. Όταν αποχωρούν αφήνουν πίσω τους τη γραμμή που χάραξαν. Η γραμμή που άφησε πίσω του ο καπετάν Γιώργης Κουτλάκης είναι φωτεινή, είναι ευθεία, χωρίς παρεκκλίσεις και σκοπιμότητες. Είναι η γραμμή που αφήνει πίσω του σαν παρακαταθήκη στους δικούς του ανθρώπους και φίλους ο ευθύς, υπερήφανος και δίκαιος καπετάν Γιώργος Κουτλάκης.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Εκείνα δεν ήταν παιδιά; Πού ήταν οι πολιτικοί να συλλυπηθούν τουλάχιστον τους γονείς των;
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος συλληπήθηκε το ζεύγος Αντώνη και Γεωργίας Σαμαρά για τον αδόκητο θάνατο της κόρης τους. Μεγάλη η απώλεια, χωρίς αμφιβολία, για τους γονείς και τρομερή η οδύνη να θάψουν το παιδί τους. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ το να θάψει ένας γονιός το παιδί του.
Όμως, άθελά μου, ήρθε στη μνήμη μου ο χαμός των 57 νέων ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη και δεν μπορώ παρά να κάνω τις ακόλουθες σκέψεις.
Εκείνα δεν ήταν παιδιά; Εκείνα δεν είχαν γονείς και αδέλφια που τα πένθησαν χωρίς, οι περισσότεροι από αυτούς, να έχουν τουλάχιστον την ευκαιρία να κλάψουν πάνω απ’ τα άψυχα κορμιά τους; Πού ήταν τότε οι πολιτικοί να σταθούν στο πλευρό των γονέων, να τους συλλυπηθούν και να τους παρηγορήσουν; Αντ’ αυτού άλλοι προσπάθησαν να αποποιηθούν των ευθυνών τους και άλλοι προσπάθησαν να επιρρίψουν ή να συμψηφίσουν τις δικές τους ευθύνες με αυτές των προκατόχων τους.
Αναπόφευκτη σύγκριση λοιπόν που μόνο αηδία για την κατάντια των ηγετών, των αντιπολιτευόμενων και των παρατρεχάμενων μπορούν να προκαλέσουν.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Πρέβελης. Άλλος ένας ακούραστος εργάτης της άγονης γραμμής οδηγείται στην τελευταία του κατοικία.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Άλλος ένας ακούραστος εργάτης της άγονης γραμμής αγκυροβόλησε στη ντάνα της Ελευσίνας αναμένοντας να οδηγηθεί στην τελευταία του κατοικία. Τα διαλυτήρια του Αλί Αγά στην Τουρκία.
Το Πρέβελης της ΑΝΕΚ LINES ευτύχησε να ταξιδέψει σε όλα τα νησιά, του νοτιοανατολικού κυρίως Αιγαίου, και να μεταφέρει σ’ αυτά οχήματα, εμπορεύματα και επιβάτες κάτω από δύσκολες συχνά καιρικές συνθήκες.
Το Πρέβελης ναυπηγήθηκε το 1980 στην Ιαπωνία, έφθασε το 1994 στην Ελλάδα και φόρεσε τα σινιάλα της Ρεθυμνιακής. Ξεκίνησε στην αρχή συνδέοντας τον Πειραιά με το Ρέθυμνο της Κρήτης και ενδιάμεσο λιμάνι τις Καμάρες της Σίφνου. Το 1999 πέρασε στην ιδιοκτησία της ΑΝΕΚ LINES.
Ο Δήμαρχος Αλοννήσου ξέχασε την προεκλογική του υπόσχεση για την κατάργηση του χαρατσίου διέλευσης του θαλάσσιου πάρκου των βορείων Σποράδων!
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το περιβόητο θαλάσσιο πάρκο των βορείων Σποράδων και το χαράτσι διέλευσης (!!!) των τουριστικών σκαφών, που έχει επιβληθεί με τις ευλογίες του Ο.ΦΥ.ΠΕ.ΚΑ. και του τέως δημάρχου Αλοννήσου κ. Πέτρου Βαφίνη, φαίνεται πως αποτελεί ήδη το πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των κατοίκων της περιοχής και του νυν δημάρχου Αλοννήσου κ. Παναγιώτη Αναγνώστου, ο οποίος υπέκλεψε τις ψήφους των δημοτών Αλοννήσου με την υπόσχεση ότι αυτό το θέμα θα λήξει όταν καθίσει αυτός στη θέση του δημάρχου!
Έδυσε σήμερα ο ήλιος της ΑΝΕΚ αλλά είναι βέβαιο ότι από κάποιον άλλον ορίζοντα θα ανατείλει ξανά.
Έδυσε σήμερα ο ήλιος της ΑΝΕΚ LINES που δυστυχώς δεν θα βλέπουμε από αύριο αλλά που ελπίζω ότι θα δούμε να ανατέλλει ξανά από κάποιον άλλον ορίζοντα. Ήλπιζα πάντως ότι δεν θα ζούσα αυτή την αποχώρηση όσο εγώ τουλάχιστον θα ήμουν στην ακτίνα της φωτεινής τροχιάς του.
Η Άννα Νικολακάκη, η αγαπημένη αυτή φίλη και συνεργάτις, η ψυχή του τμήματος χορηγιών της μεγάλης αυτής Κρητικής εταιρείας, έστειλε σήμερα σε όλους τους φίλους, συνεργάτες, συνεπιβάτες και συνοδοιπόρους της την αποχαρετιστήρια επιστολή της. Φεύγει απ’ την εταιρεία που αγάπησε και υπηρέτησε επί τόσα χρόνια και η συγκίνηση η δική της και όλων όσων την αγάπησαν για το χαμόγελό της, τον καλωσυνάτο χαρακτήρα της, την ανιδιοτέλειά της και προ πάντων τη μεγάλη προσφορά της σε όλους όσους ζήτησαν τη βοήθεια της ΑΝΕΚ, είναι μεγάλη.