Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Μου έλεγε κάποιος φίλος ότι παρά την οικονομική ανέχεια του λαού, οι ταβέρνες είναι γεμάτες κάθε Σαββατοκύριακο. Αν μιλάμε για τα βόρεια προάστεια των Αθηνών και τα αντίστοιχα της συμπρωτεύουσας ή άλλων μεγάλων πόλεων, ή για τους αγοραστές I-phone και smartphones γενικώς αντί € 500 και άνω, τότε δεν πρέπει να υπάρχει ανέχεια. Αν ξαναδούμε όλες τις φωτογραφίες ανθρώπων με απλωμένα χέρια να εκλιπαρούν για μια σακκούλα με τρόφιμα που μοιράζουν [ή πετάνε] δωρεάν κάποιοι, ίσως αλλάξουμε γνώμη. Ίσως, όμως, και να πούμε ότι οι φωτογραφίες αυτές είναι παραπλανητικές, αν δεχθούμε ότι το dexi-extrem [κάτι σαν δεξιός Πολάκης] είχε γράψει την αλήθεια κάτω από μια τέτοια φωτογραφία: «Και σκατά να μοίραζαν, ο Έλληνας θα έτρεχε να πάρει». Αν πιστέψουμε το εν λόγω blog, θα πρέπει να δεχθούμε ότι πλανώνται όσοι, ημεδαποί ή αλλοδαποί,  ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα στραγγαλίζεται, ότι 400.000 μαθητές υποσιτίζονται ή ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες ζει κάτω από το όριο της φτώχειας ή ότι υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στα παγκάκια ή στα πεζοδρόμια.  Αφού το 75% βολεύεται, όλα είναι μια χαρά.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Τι έγινε ρε παιδιά και τόσος πόνος για την πτώχευση της «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ»; Επειδή έμειναν στον δρόμο 450 νοματαίοι μαζεμένοι, όπερ χείριστον δια το image της κυβέρνησης, ο επί κεφαλής της οποίας απείλησε τον Ολαντρέου με παραίτηση, αν οι δανειστές επιμένουν και σε άλλες απαιτήσεις, ενώ η κ. Όλγα και ο κ. Βούτσης μέμφονται όλους εκείνους που ζητούν εκλογές, επειδή οι εκλογές προκαλούν πολιτική αστάθεια, η οποία κάνει κακό στη χώρα; Δηλαδή ο πρωθυπουργός απειλεί τον Ολαντρέου με εκλογές, οπότε θα έλθει άλλος να του τρίψει τη μούρη; Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει. Α ναι, κάτι τέτοιες μαγκιές έκανε και ο Σαμαράς, αλλά ήλθε ο Αλέξης και η μούρη του Ολαντρέου σκέτη τσίτα. Άλλα λέμε έξω και άλλα λέμε μέσα; Μια ζωή τα ίδια ρε φούστη μου;

Ο κ. Νεφελούδης Γ.Γ. Kοινωνικών Aσφαλίσεων και προστάτης των εργαζομένων, όπως ο κ. Καρούμπαλος είναι των συνταξιoύχων κ.λπ., άστραψε και βρόντησε σε εκπομπή του MEGAλου νταβατζίδικου. Επιμονή ρε παιδάκι μου αυτοί οι πολέμιοι της διαπλοκής να εμφανίζονται σε παράνομα κανάλια.

Του Μιχαήλ Στυλιανού.

Πηγή : http://www.pentapostagma.gr/2016/04/%CF%83%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+pentapostagma+%28%CE%A0%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%93%CE%9C%CE%91%29

Αυτή τη φορά ο γράφων θα  παραχωρήσει την πένα του σε πειστικώτερο συνήγορο. Στη χώρα αυτή άλλωστε όλοι τα ξέρουν όλα καλύτερα από όλους τους άλλους, αλλά ακούνε με περισσότερο σεβασμό οποιονδήποτε ξένο. Στη προκειμένη περίπτωση μάλιστα, ο ξένος  συμβαίνει να είναι ο Βρετανός ευρωβουλευτής Ντάνιελ Χάνναν, που με άρθρο του στη Νταίηλυ Μαίηλ καλεί τους συμπατριώτες του να τον... απολύσουν από το Ευρωκοινοβούλιο.

Επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε τον κ. Παπαδημούλη (ιδρυτικό στέλεχος Σύριζα) να πράξει το ίδιο, ο γράφων  σας παρουσιάζει σε συντομία τις εξηγήσεις του κ. Ντάνιελ Χάνναν:

« Απολύστε με! Θα χαθούν θέσεις εργασίας όταν ένα έθνος αποφασίσει να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μόνο η δική μου. Είμαι Ευρωβουλευτής και απλά σας ζητώ  ψηφίζοντας στο δημοψήφισμα, να με βοηθήσετε να απαλλαγώ από την άνετη και ακριβοπληρωμένη θέση μου. Παρακαλώ, απολύστε με.

Γράφει ο Θάνος Παπανικολάου.

Εδώ και μέρες, επειδή πάντα μου άρεσε η πολιτική, στα διαλείμματά μου στο στούντιο, ετοιμάζω το τσάϊ μου και χαζεύω έγκριτα sites εντός και εκτός συνόρων, με φόντο την περιβόητη αξιολόγηση. Και έχω μερικές σκέψεις μου να μοιραστώ μαζί σας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

"Αξιολόγηση".

Κατ' αρχήν, σε ό,τι φορά την τυπική γνωριμία μας με τη λέξη αυτή, να θυμηθούμε πως είναι ένα ουσιαστικό, θηλυκού γένους. Κι εγώ, σε όποια εξίσωση της ζωής συναντώ θηλυκά δεδομένα, πονηρεύομαι και πορεύομαι εν εγρηγόρσει.

Μετέπειτα, ας κάνουμε την προσπάθεια να δώσουμε έναν ορισμό του τι είναι, βρε παιδάκι μου, αυτή η ρημάδα η «αξιολόγηση»;