Rib and Sea
Περί νεροποντών και καταστροφών και πάλι ο λόγος.
Συνέχεια του άρθρου του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με τίτλο: "Η νεροποντή και η στρουθοκάμηλος" http://www.ribandsea.com/articles/819-2012-12-01-09-44-46.html
Δεν έχει περάσει παρά ένας μόνο μήνας, από τότε που αναφέρθηκα στις καταστροφές που έχουν κατά καιρούς προκαλέσει στην Κάσο οι ξαφνικές νεροποντές, και ήρθε σήμερα στο φως η μελέτη ενός καταξιωμένου μηχανολόγου - ηλεκτρολόγου - μηχανικού του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, του αείμνηστου Γιάννη Οράτη, για να δικαιώσει όσα έγραψα στο άρθρο μου εκείνο. Απλώς, ο Γιάννης Οράτης τεκμηρίωνε τότε, με τον δικό του επιστημονικό τρόπο και τις γνώσεις, αυτά που εμπειρικά και με την κοινή λογική υποστήριξα προσφάτως εγώ. Σημειωτέον ότι αγνοούσα εκείνη την εμπεριστατωμένη μελέτη του. Ο Γιάννης Οράτης δεν κινδυνεύει βεβαίως να χαρακτηριστεί "κακός", όπως εγώ, γιατί κατοικεί πια στη γειτονιά των αγγέλων...
Αντί ευχών...
Ένα επίκαιρο χρονογράφημα του Βασίλη Παπαδόπουλου αντί ευχών.
« …Κι' αν ο ύπνος συμμαχεί με την κούραση για να καταβάλει το κορμί, το μυαλό δεν αποκάμει. Αυτόβουλα, θαρρείς, κι' έξω απ' τα όνειρα, αγρυπνά, αντιστέκεται, συστρέφεται ανήσυχο, με έγνοιες βασανιστικές, που κυκλοφορούν στο αίμα, που κατοικούν τους νευρώνες, χωρίς ελπίδα ν' αποβληθούν… Έτσι ξύπνησα πάλι μεσα στη νύχτα…
Σ' ένα γύρισμα πλευρού, μισάνοιξαν τα μάτια, κι' αυτό ήταν. Προσπάθησα μάταια να επιστρέψω στον ύπνο και σηκώθηκα. Το σκοτάδι μοιάζει άγνωστο όσο ποτέ. Αφήνω το δωμάτιο, ακροπατώντας, για να μην ανησυχήσω τον ύπνο της γυναίκας μου, που σήμερα φαίνεται βαθύς, αν και ξεφυσά μικρούς αναστεναγμούς. Το σπίτι κρύο κι' ήσυχο. Άλλοι δεν έχουν σπίτι, σκέφτηκα, κι' αισθάνθηκα άμεσα μια αδύναμη θερμότητα να με τυλίγει. Τα παιδιά κοιμούνται βαθιά. Ακόμη και στην ώρα τους δύσκολα ξυπνούν. Ο χώρος τους μυρίζει αγόρι, ύπνο και ξεγνοιασιά!
Ευχές από τον ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ
Το Δ.Σ. του ΣΕΚΑΠΛΑΣ-ΠΕΕΥ σας εύχεται ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ και ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ το 2013
"Touch and go" ελληνικών μαχητικών σε τουρκικό αεροδρόμιο!
Πηγή : http://www.veteranos.gr/2012/10/o-touch-and-go-t.html
Τότε που οι αξιωματικοί έγραφαν στα ευγενή γεννητικά τους όργανα τον τσαμπουκά των Τούρκων.
Στις 19 Mαρτίου του 1987, το «Πίρι Pέϊς» πλέει από το στενό της Ίμβρου προς το Aιγαίο συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων. Kινείται εκτός χωρικών υδάτων, κοντά στη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, τον Άθω και τη Σκύρο για να πραγματοποιήσει έρευνες. Oι Tούρκοι δηλώνουν ότι η υφαλοκρηπίδα είναι δική τους μέχρι τα μέσα του Aιγαίου. O Aνδρέας Παπανδρέου αποφασίζει ότι «θα αντιδράσουμε δυναμικά». O τουρκικός στόλος συγκεντρώνεται στον Eύξεινο Πόντο. Hταν ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Mαρτίου.
Αρμενίζοντας στο Αιγαίο.
Αναδημοσίευση άρθρου του Ιωσήφ Παπαδόπουλου που δημοσιεύτηκε στο "Νέμεσις" τον Ιούνιο του 1997.
Mare nostrum. Θάλασσά μας. Κάπως ανάποδα μου έρχεται τελευταία που χρειάζεται να το δηλώνουμε. Σαν να θέλουμε να κατοχυρώσουμε, λεκτικά, ότι η θάλασσα αυτή είναι δική μας, ότι μας ανήκει. Τόσα χρόνια, από τότε που ήμουν ακόμη μαθητής στο Δημοτικό, τότε που περνούσα τα καλοκαίρια κοντά στο κύμα που ξεθύμαινε στα βράχια, φιλοξενούμενος της θείας μου, το θεωρούσαμε αυτονόητο. Κανείς δεν μας το είχε αμφισβητήσει. Αυτή η γαλάζια υγρή επιφάνεια, με τα νησιά, τους κάβους, τους φάρους και τα άλλα στολίδια της, ήταν ολότελα δική μας! Εμείς αλλάξαμε ή οι συνήθειές μας; Αμβλύνθηκαν τα όρια της ιστορικής μας συνείδησης, όπως αμβλύνθηκαν και ισοπεδώθηκαν όλα στο βωμό της ατομικής μας καλοπέρασης, του “δεν βαριέσαι αδελφέ”, της νέας τάξης, της γενικής αναισθησίας μας, του χοντρού Γερμανού που πήρε σε καλή τιμή το οικοπεδάκι στο νησί, στο βωμό του σήμερα, του τώρα του ποτέ.