Πολλές εντυπωσιακές αεροπορικές επιδείξεις πραγματοποιήθηκαν αυτό το Σαββατοκύριακο στο αεροδρόμιο του Τατοίου στο πλαίσιο της ετήσιας εκδήλωσης "Athens Flying Week". Όμως, χωρίς να θέλω να απαξιώσω τους εξαιρετικούς πιλότους οι οποίοι "ζωγράφισαν" με τα αεροπλάνα τους τον Αττικό ουρανό, εγώ απομόνωσα τον Γιώργο Ηλιόπουλο, ένα ταλαντούχο αεροναυπηγό από τη Φλώρινα, ο οποίος εξέπληξε τους επισκέπτες με το αυτοσχέδιο υπερελαφρό αεροσκάφος, δικής του κατασκευής, εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο από αεροπορικό πιρτσινωμένο αλουμίνιο, το SF1 Archon! Το γεγονός ότι το αεροπλάνο αυτό δεν πιστοποιήθηκε από την Υπηρεσία Πολιτικής Υπηρεσίας, όπως θα έπρεπε, αλλά από τους Ιταλούς, δεν εξέπληξε βεβαίως κανένα...
Ακούστε τι μου είπε ο εκ Φλωρίνης αεροναυπηγός και εκπαιδευτής υπερελαφρών Γιώργος Ηλιόπουλος.
Επιμέλεια συνέντευξης - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.
Από τότε που εξ ανάγκης κατήργησα τα φουσκωτά σκάφη για τις μετακινήσεις μου προς την Κάσο, είχα την ευκαιρία και την τιμή να γνωρίσω όλους σχεδόν τους πλοιάρχους της γραμμής της Κασοκαρπαθίας. Τον Μανώλη Φραγκιαδάκη, τον Βασίλη Πασχάλη, τον Δημήτρη Λαδά, τον Διαμαντή Παπαγεωργίου, τον Νίκο Κορρέ και τον Βαγγέλη Στουραίτη. Από όλους πήρα συνέντευξη, πλην του θρυλικού καπετάν Μανώλη Φραγκιαδάκη και του Βαγγέλη Στουραίτη. Από τον πρώτο γιατί δεν είχα εκείνη την εποχή το βίτσιο των ζωντανών συνεντεύξεων και του μοντάζ, από τον δεύτερο γιατί θέλει λέει να μου μιλήσει όταν θα βγουν οι πρώτες άσπρες τρίχες στα μαλλιά του! Σαφές δείγμα του χαμηλού προφίλ και της μετριοπάθειάς του.
Τις απόψεις του καπετάν Βασίλη Πασχάλη τις κατέγραψα με το μαγνητόφωνο, αν και όχι όλες, γιατί επιθυμία του ήταν να μου ανοίξει όλα τα χαρτιά του μόλις θα έβγαινε στη σύνταξη. Αυτό δεν έγινε πάντως, παρά τον "παροπλισμό" του στον Πόρο και παρά τις συνεχείς υπενθυμίσεις που του έκανα για την υπόσχεση που μου είχε δώσει όταν καπετάνευε στο "Πρέβελης".
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον Κώστα Περσελή τον έβλεπα παλαιότερα να παίζει το λαούτο του δίπλα στον βιρτουόζο της λύρας Δημήτρη Περσελή, στα καλοκαιρινά κασιώτικα πανηγύρια ή σε αυτοσχέδια γλέντια στο ξωκκλήσι του Αγ. Κωνσταντίνου. Τον Μάϊο του 2014 αποφάσισε να κατέβει στον πολιτικό στίβο για να διεκδικήσει τον Δήμο του νησιού του, έχοντας απέναντί του την "έμπειρη" Μαίρη Σορώτου Τσανάκη η οποία, τελικώς, κατάφερε να επικρατήσει με διαφορά 70 περίπου ψήφων.
Ήπιος σαν χαρακτήρας, ο Κώστας, δεν ανταγωνίστηκε την πολιτική του αντίπαλο στο στάδιο της πόλωσης που επέλεξε να ακολουθήσει η τελευταία προκειμένου να κόψει πρώτη το νήμα της κάλπης. Την ίδια στάση κράτησε και κατά την διάρκεια του πρώτου έτους της δημαρχίας της κυρίας Τσανάκη, μολονότι συνέχισε, όπως λέει ο Κώστας, να τον προκαλεί με άδικες προσωπικές επιθέσεις κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. "Δεν θέλω να πηγαίνω στα δημοτικά συμβούλια για να τσακωθώ", λέει ο Κώστας Περσελής, και συνεχίζει : "Όμως έχει και η υπομονή τα όριά της".
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Αντώνης Ζάγορας, το ένα από τα τέσσερα παιδιά μιας πολυμελούς Κασιώτικης οικογένειας, αποφάσισε πέρυσι, στα 32 του, να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά του νησιού του. Ήρθε λοιπόν σε επαφή με την επικεφαλής του ενός από τους δύο συνδυασμούς που θα διεκδικούσαν τον Δήμο της Κάσου, την κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη, και μπήκε στο ψηφοδέλτιό της με την υπόσχεση της τελευταίας ότι εάν εξελέγετο θα του έδινε μια έμμισθη θέση στο δημοτικό συμβούλιο, και συγκεκριμένα την θέση του αντιδημάρχου. Συγχρόνως, όπως αφηγείται σήμερα ο Αντώνης Ζάγορας, άρχισε γι' αυτόν μια άσχημη περιπέτεια που τελειωμό δεν έχει και που τον ανάγκασε, λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του ως δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας, να εκδηλώσει την δυσαρέσκειά του απέναντι στον τρόπο με τον οποίον η κυρία Τσανάκη ασκεί την εξουσία που της έδωσε ο λαός της Κάσου και να ανεξαρτητοποιηθεί.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφήγηση : Ντόρα Παπαδοπούλου.
Είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την ακτιβιστική εκείνη φωτογράφιση, η Ιταλίδα φωτογράφος Antonella Pizzamiglio επέστρεψε στη Λέρο και εξέθεσε τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα, που τράβηξε με πόνο ψυχής και κίνδυνο να συλληφθεί, η δημοσιοποίηση των οποίων άλλαξε τη ροή των πραγμάτων στο κολαστήριο των ψυχών και σωμάτων του ψυχιατρείου της Λέρου.
Με τίτλο "Επιστροφή" και υπότιτλο "Ακόμη και το τίποτε έχει ένα όνομα", οι φωτογραφίες της Ιταλίδας φωτογράφου εξετέθησαν στον χώρο του ψυχιατρείου της Λέρου από τις 19 μέχρι τις 29 Ιουνίου 2015. Βρέθηκα συμπτωματικώς στη Λέρο εκείνες τις ημέρες, με την ευκαιρία της 11ης Πανελλήνιας συγκέντρωσης φουσκωτών σκαφών", η οποία αναβλήθηκε λόγω... capital control, και είχα την ευκαιρία να αποτίσω φόρο τιμής στη φωτογραφική προσέγγιση του ανθρώπινου πόνου όπως την κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός της Antonella Pizzamiglio.
Προσπάθησα, στη συνέχεια, με τον μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό, να αποτυπώσω στο βίντεο την εκπληκτική δουλειά της Antonella Pizzamiglio, ως Ανθρώπου πρωτίστως και ως ταλαντούχου φωτογράφου κατά δεύτερο λόγο. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Αυτό θα το κρίνετε εσείς...