Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το 1987 μια ομάδα επτά Ρώσων πολιτών έφθασε και εγκαταστάθηκε στη Γαύδο. Ζουν έκτοτε κοντά στον οικισμό Βατσιανά. Υπήρξαν, κατά καιρούς, διάφορες φήμες για τους λόγους που τους έκαναν να μεταναστεύσουν στη Γαύδο. Άλλοι είπαν ότι εγκατέλειψαν τη χώρα τους για να γλυτώσουν από τις βλαβερές επιπτώσεις της ραδιενέργειας μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, και άλλοι ότι είναι... κατάσκοποι! Έτσι είναι. Όταν κάποιοι δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τις επιλογές των συνανθρώπων τους, τις ερμηνεύουν με βάση τη φαντασία τους, τα δικά τους όρια, τις δικές τους επιλογές και προτιμήσεις.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον είχα αναζητήσει στο Ναυτικό Μουσείο των Χανίων, πέρυσι τα Χριστούγεννα, μετά από προτροπή του καλού μου φίλου Σπύρου Καπίτσα, αλλά εκείνος απουσίαζε. Ο λόγος για τον εν αποστρατεία, 78χρονο σήμερα, αντιπλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού και εκπληκτικό κατασκευαστή μικροσκοπικών πλοίων σε κλίμακα κ. Στέλιο Φαλιέρο. Κατάφερα να τον συναντήσω όμως αυτή τη φορά, όταν προ ολίγων ημερών τον αναζήτησα και πάλι στον χώρο όπου δημιουργεί τα μικροσκοπικά του αριστουργήματα. Στον δεύτερο όροφο του Ναυτικού Μουσείου Χανίων. Δέχθηκε με προθυμία να μου μιλήσει.
Τον ρωτώ ποιος είναι ο τόπος καταγωγής του και μου απαντά πως γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πόρο, όπου φοίτησε στη Σχολή Υπαξιωματικών και εντάχθηκε στη συνέχεια στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού ως πυροβολητής. Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του αντιπλοιάρχου και μένει από τότε που παντρεύτηκε στα Χανιά.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κάθε φορά που ανεβαίνω στη γέφυρα ενός πλοίου επιθυμώντας να μιλήσω με τον καπετάνιο, δεν ξέρω ποιον και τι θα συναντήσω. Ευτυχώς, υπήρξε πάντοτε ανταπόκριση από την πλευρά του captain, με εξαίρεση μία φορά στη γραμμή της Αδριατικής και άλλη μία στο τοπικό καραβάκι που συνδέει τη Χίο με τα Ψαρρά. Δεν θέλησαν οι άνθρωποι να μιλήσουν, δικαίωμά τους. Αυτοί έχασαν, θέλω να πιστεύω. Ίσως φοβήθηκαν ότι είχαν να κάνουν με άλλον έναν αγενή "δημοσιογράφο", σαν αυτούς που δεν βάζουν γλώσσα μέσα στους ή σου χώνουν, θες δεν θες, το μικρόφωνο στο στόμα.
"Έλα να τα πούμε μόλις φύγουμε από την Αγία Ρουμέλη", μου είπε ο καπετάν Παύλος Μαυριγιαννάκης του "ΣΑΜΑΡΙΑ Ι" της "ΑΝΕΝΔΥΚ FERRIES" που εξυπηρετεί την "άγονη" γραμμή της νοτιοδυτικής Κρήτης και συνδέει, ανάλογα με την εποχή, την Παλαιόχωρα και τα Σφακιά με τη Σούγια, την Αγία Ρουμέλη και τη Γαύδο. Έτσι και έγινε.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δούλεψε πολύ από την εποχή που άρχισε η κρίση, χωρίς να νοιάζεται αν ήταν νύχτα ή μέρα. Μελέτησε όλα τα σχετικά Φ.Ε.Κ., τους κρατικούς ισολογισμούς, τους νόμους, συνέταξε δικόγραφα, τεκμηρίωσε τις καταγγελίες του και έγινε δικηγόρος του εαυτού του όταν διαπίστωσε ότι οι δικηγόροι εποίουν την νήσσαν, παρ' όλο που τους είχε κοινοποιήσει το πρόβλημα, όπως λέει ο ίδιος. Ο λόγος για τον πρώην επιχειρηματία και νυν μέλος των Πολιτικών Φορέων "Δ.Ε.Ν." και "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" Γιώργο Σαρρή.
"Είχα μια υγιή επιχείρηση", λέει ο Γιώργος, "μέχρις ότου κατάλαβα ότι τα 85 δις που είχαν πάρει οι τράπεζες (προ ανακεφαλαιοποιήσεων) για να τα χορηγήσουν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα έβαλαν στο συρτάρι τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια της Οικονομίας και οδηγώντας τις επιχειρήσεις στην εξαθλίωση. Αν είχαν δοθεί τότε τα χρήματα εκείνα, δεν θα είχαμε φθάσει ως εδώ. Ούτε κρίση θα υπήρχε, ούτε ανεργία. Έκτοτε αποφάσισα να τους πολεμήσω με όποια μέσα διέθετα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν έγινε μόνο στους χιλιάδες Έλληνες πολίτες αισθητή η απουσία του Μιχάλη Καλογεράκη, αλλά και σε μένα! Ήμουν βεβαίως σε συνεχή επαφή μαζί του, όλους αυτούς τους μήνες, και μάθαινα από πρώτο χέρι με τι ασχολείται και σε ποιο στάδιο βρίσκεται το project της χρήσης του καθαρού και δωρεάν υδρογόνου προκειμένου να θερμάνει σπίτια και να κινήσει οχήματα. Ο μοναχικός αγώνας του, όμως, και τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης και της δικής του υποαπασχόλησης, δεν του επέτρεψαν να εστιάσει τις προσπάθειές του στην ολοκλήρωση της μετατροπής ενός καυστήρα αερίου που διαθέτει ώστε να μπορεί να καύσει το υδρογόνο και να ζεστάνει το σπίτι του. Όνειρό του, όπως λέει, να χρησιμοποιηθεί το υδρογόνο, που απεδείχθη πλέον ότι μπορεί να παραχθεί με δωρεάν ενέργεια από τον ήλιο, για την θέρμανση όλων των θερμοκηπίων της χώρας ώστε να ελαχιστοποιηθεί το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων και να γίνουν αυτά ανταγωνιστικά. Στη συνέχεια η χρήση του υδρογόνου μπορεί να επεκταθεί για να ζεστάνει τα σπίτια και να κινήσει τα οχήματα και τα πάσης φύσεως μηχανήματα. Κάτι τέτοιο, βεβαίως, προϋποθέτει πολιτική βούληση η οποία, αυτή τουλάχιστον τη στιγμή, δεν υπάρχει καθώς τα οικονομικά συμφέροντα που θα θιγούν είναι τεράστια και ουδείς από τους εν ενεργεία βολευτές ή εν δυνάμει πρωθυπουργούς έχει τα κότσια να βάλει πάνω απ' όλα το συμφέρον της χώρας και του λαού και να αναλάβει το πολιτικό κόστος αδιαφορώντας αν θα κινδυνεύσει και ο ίδιος να εμπλακεί σε κάποιο τροχαίο και να βρεθεί "εντελώς τυχαία" σε κάποιο χαντάκι...