Rib and Sea

Πάνε επτά μέρες τώρα που παιδεύομαι να κάνω μια επέκταση δραστηριότητας στην Δ.Ο.Υ. Ηλιούπολης, και να θεωρήσω στοιχεία γι' αυτή τη νέα δραστηριότητα, και ακόμη δεν έχω ξεμπερδέψει! Μη με ρωτήσετε γιατί. Δεν θα μπορέσω να σας εξηγήσω, γιατί ούτε εγώ έχω ακόμη κατάλαβει! Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι, αν απλώς υποπτευόμουν μέχρι σήμερα τους λόγους για τους οποίους οι ξένοι επιχειρηματίες και επενδυτές ακούν Ελλάδα και τρέχουν, σήμερα βεβαιώθηκα για έναν από αυτούς (τους λόγους). Ουδείς ξένος επιχειρηματίας ή επενδυτής θα ήταν διατεθιμένος να σπαταλήσει μία ολόκληρη εβδομάδα απ' τη ζωή του για να θεωρήσει ένα τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών! Θα μου πείτε, γιατί διαμαρτύρεσαι κύριε; Και στο Μπαγκλαντές, ας πούμε, έτσι γίνεται. Ναι, αλλά το Μπαγκλαντές είναι τριτοκοσμική χώρα, δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Ενώ εμείς ανήκουμε ε; Το άλλο με τον πίθηκο πιλότο το ξέρετε;

Κυριακή χθες, και μιας και δεν είχα προγραμματίσει να εγκαταλείψω το κλεινόν άστυ, περιπλανήθηκα στα χωμάτινα μονοπάτια του Υμηττού, καβάλα στον ηλεκτροκίνητο Γερμανό μου, τον Maximilian. Δεν αντέχω άλλωστε στην ηλικία μου να κάνω κάθε μέρα την ίδια διαδρομή με το ποδήλατο! Καλά τα πήγε πάντως το γερμανικό πατίνι, και στις ανηφόρες, και στον κατσικόδρομο, και στα χιλιόμετρα που χρειάστηκε να καλύψει (με τη μία μπατταρία) από την Ηλιούπολη και τον Καρέα μέχρι τις παρυφές της Βούλας, του Ελληνικού και της Αργυρούπολης, κι' ας έψελνα από μέσα μου τον εξάψαλμο στην ανέραστη Καγκελλάριο!

Μπορεί να μην είμαι καθόλου ευχαριστημένος από την διαπίστωση ότι τα έσοδα του διαδικτυακού αυτού περιοδικού, τα οποία προέρχονται από τις διαφημιστικές καταχωρήσεις και μόνο, δεν κυμαίνονται καν σε αξιοπρεπή επίπεδα, είμαι όμως πολύ ευχαριστημένος από την διαπίστωση ότι η αναγνωσιμότητά του, προϊόντος βεβαίως και του χρόνου, ανεβαίνει κατακόρυφα! Και, μεταξύ μας, δεν παραπονούμαι για το "ναδίρ" της πρώτης διαπίστωσης. Δεν έχω δικαίωμα άλλωστε να παραπονεθώ. Εδώ η τρόϊκα του Δ.Ν.Τ., με την κυβέρνηση να παρακολουθεί αμήχανη και ανήμπορη να αντιδράσει, έκοψε τον 13ο και 14ο μισθό και έβαλε χέρι στους χαμηλόμισθους και τους συνταξιούχους, τι να πει ο εκδότης ενός ειδικού διαδικτυακού περιοδικού και ποιος να τον λάβει σοβαρά υπ' όψη του; Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν, θα έλεγε ο λαός. Και έχει δίκιο!

Όσο μελετώ το εγχειρίδιο του αειμνήστου νεοέλληνα δημοσιογράφου και φιλοσόφου Ευάγγελου Λεμπέση, περί της "τεραστίας σημασίας των βλακών εν τω συγχρόνω βίω", τόσο πιο πολύ πείθομαι, και τρομάζω συγχρόνως, για την διαχρονικότητα και την επικαιρότητά του! Και πράγματι, δεν χρειάζεται να κοπιάσει κανείς πολύ για να δει ότι η κατωτάτη αυτή βαθμίδα του κοινωνικού διαφορισμού, οι βλάκες δηλαδή, κατέχουν ηγετικές θέσεις στην κοινωνία και υψηλές θέσεις εξουσίας στην πολιτική! Και δεν θα ήταν τραγικό ξέρετε αυτό, εάν η βλακεία βάδιζε μόνη της. Το ατυχές της υπόθεσης είναι ότι την συνοδεύει κατά κανόνα και η απάτη! Και η απάτη, περιοριζομένη στις αγελαίες (κατά Λεμπέση) συναθροίσεις μη κερδοσκοπικών συλλόγων, fora ή blogs, μπορεί μεν να είναι γραφική και σχετικώς ακίνδυνη, όταν όμως αυτή επεκτείνεται στους κύκλους των πολιτικών και των ασκούντων πάσης φύσεως εξουσία, γίνεται άκρως επικίνδυνη, όχι μόνο για τους πολίτες, αλλά και για την ίδια την εθνική υπόσταση, ακεραιότητα και κυριαρχία της χώρας. Οι πρόσφατες άλλωστε εξελίξεις επιβεβαιώνουν απολύτως αυτόν τον ισχυρισμό.