Rib and Sea
Σημείωμα του εκδότη
Σε καίει η καυτή πατάτα Αλέξη; Ας πρόσεχες και μαζί με σένα κι' εμείς!
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το δις εξαμαρτείν ουκ εστίν ανδρός σοφού, έλεγαν οι αρχαίοι και σοφοί ημών πρόγονοι. Παρ' όλα αυτά, 2.500 χρόνια μετά, εμείς ούτε τους ακούμε ούτε τους δίνουμε πια σημασία, προκαλώντας την επανάληψη της ίδιας τραγωδίας. Και ας μη νομιστεί ότι βγάζω την ουρά μου απ' έξω! Στο ξεκίνημα τουλάχιστον αυτής της ιστορίας. Γιατί το 1981 έδωσα βάση στον Ανδρέα, και συμφωνούσα μαζί του όταν τοποθετούσε την Ε.Ο.Κ. και το ΝΑΤΟ στο ίδιο συνδικάτο. Τον πίστεψα όταν υπεσχέθη ότι θα έδιωχνε τις βάσεις. Τον εκτίμησα όταν απεκάλεσε τους υπερήλικες ψηφοφόρους "υπερήφανα γηρατειά". Δάκρυσα όταν τον άκουσα να υπόσχεται ένα καλύτερο αύριο για τους νέους. Ένοιωσα εθνικά υπερήφανος όταν τον άκουσα να δηλώνει πως η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Πίστεψα την υπόσχεσή του για "αλλαγή". Έδωσα βάση σε όλα αυτά, το ομολογώ, και τον ψήφισα. Νέος ήμουν όμως τότε, με την ορμή των 29 μου χρόνων, οργισμένος για τα ρουσφέτια, το αστυνομικό κράτος, τον γαργαντούα του δημοσίου τομέα, τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, την γραφειοκρατία, τους σκυφτούς δημοσιογράφους "συναδέλφους" μου και τους δικαστές, έξαλλος με τα λαμόγια και τους μεγαλοεργολάβους που έβαζαν χέρι, χωρίς αιδώ, στο βάζο με το νερατζάκι. Ντροπή για τους αστυνομικούς που, αντί να καίνε τα ναρκωτικά, τα πουλούσαν για να "συμπληρώσουν" το μεροκάματο.
Ελάτε να συζητήσουμε σοβαρά για ένα δημοψήφισμα.
Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Με πρόλαβε η καλή συνάδελφος και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάϊν, η οποία με κάλυψε πλήρως στο άρθρο της με τίτλο "Μην δειλιάσεις Ελλάδα!" http://www.ribandsea.com/articles/1918-min-deiliaseis-ellada, με εξαίρεση κάποια σχόλια που δεν θα μπορούσε βεβαίως να κάνει αφού δεν είχε την δυνατότητα να παρακολουθήσει από κοντά όσα κωμικοτραγικά διαδραματίσθηκαν χθες το βράδυ στο Ελληνικό Κυνοβούλιο κατά την διάρκεια της συζήτησης για την έγκριση ή μη της απόφασης του πρωθυπουργού να αιφνιδιάσει τους πάντες και να ζητήσει την ετυμηγορία του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη των προτάσεων των τοκογλύφων και των ευρωπαίων "εταίρων" μας.
Ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες που επιμένω να γράφω το Κοινοβούλιο με "ύψιλον". Οι λόγοι είναι προφανείς. Όταν ο Ναός της Δημοκρατίας παύσει να ομοιάζει με εντευκτήριο σκύλων, οι οποίοι γαβγίζουν και χειρονομούν αδιακρίτως, προκειμένου να επιβληθούν, τότε θα τηρήσω κι' εγώ την ορθή γραφή της λέξης.
Γιατί έφυγες τόσο γρήγορα ρε Αντώνη;
Προωθούσα κάποιο μήνυμα στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των φίλων μου, καθισμένος στο καφενεδάκι του Θηριανού στα Ψαρά, όταν ο Δημήτρης Ζαφείρης με σκούντησε για να μου δείξει κάτι στο κινητό του. "Τι είναι αυτό Ιωσήφ, ξέρεις;". Και μου έδειξε το σχήμα της σταυρωτής κορδέλας που κυριαρχούσε στο φατσοβιβλίο του "Παγκρητίου". "Αυτό, αν δεν απατώμαι, είναι σημάδι πένθους Δημήτρη", του απάντησα, και χωρίς να μαντεύω τη συνέχεια συνέχισα την αποστολή του μηνύματος στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των φίλων μου. Ανάμεσά τους, τι ειρωνία, και ο Αντώνης Μακρυδάκης...
Δεν πέρασαν δέκα δευτερόλεπτα και ο Δημήτρης με σκούντησε πάλι. "Διάβασε εδώ. Τον ήξερες αυτόν;". Και διάβασα στο φατσοβιβλίο του Παγκρητίου : "Αντώνη Μακρυδάκη, αγαπημένε φίλε, τόσα χρόνια πρόεδρος μας ταξίδεψες σε όλο το Αιγαίο! Καλό ταξίδι εκεί που πας!".
Ένιωσα τη γη να χάνεται κάτω απ' τα πόδια μου. Μετά τον Τάσο Μύλλερ έφυγε και ο Αντώνης Μακρυδάκης! Με λίγες ημέρες διαφορά! Άφησα τον εαυτό μου να ξεσπάσει σε λυγμούς την ώρα που ο Δημήτρης με ακουμπούσε στον ώμο προσπαθώντας να με ηρεμήσει...
Γιατί ξεχάστηκε ο περιβόητος λογιστικός έλεγχος του χρέους;
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δυστυχώς δεν γίνεται καμμία αναφορά στον λογιστικό έλεγχο του χρέους από τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη μετεκλογικά και αυτό αποτελεί τρανή απόδειξη πως κάτι δεν πάει καλά. Καλό είναι να θυμηθούμε ότι η πρωτοκλασάτη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Σοφία Σακοράφα, μαζί με τους Νότη Μαριά, Λεωνίδα Βατικιώτη, Νάντια Βαλαβάνη, Χρήστο Παπαθεοδώρου και τον Ερίκ Τουσέν, Πρόεδρο της CADTM Βελγίου, διατράνωσαν την επιθυμία τους να γίνει λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους κατά την διάρκεια του Πρώτου Συνεδρίου που έλαβε χώρα στο Αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών την Παρασκευή 6 Μαίου 2011.
Τι θα ρωτούσα τον Αλέξη αν είχε δεχθεί να μου δώσει συνέντευξη.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μετά την έμμεση, πλην σαφή, άρνηση του Αλέξη Τσίπρα να μου δώσει συνέντευξη http://www.ribandsea.com/main/index.php/articles/1760-aleksi-tha-mou-doseis-synentefksi-oxi αλλά και την άρνηση του Νίκου Χατζηνικολάου (*) να με συμπεριλάβει στην "εξέδρα" των πολιτών στη σημερινή συνέντευξη (12.1.2015) που θα του δώσει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στο enikos.gr, αποφάσισα να δημοσιεύσω στο "Rib and Sea" τις ερωτήσεις που είχα σκοπό να θέσω στον Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να ενημερωθούν οι εν δυνάμει ψηφοφόροι, οι αναγνώστες αλλά και οι φίλοι αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Όχι δηλαδή επειδή πιστεύω ότι οι απαντήσεις του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα κατευθύνουν απαραιτήτως τις όποιες αυριανές επιλογές του. Δεν μας έχουν άλλωστε συνηθίσει σε τέτοιου είδους ευαισθησίες ούτε στην τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεών τους οι αρχηγοί των κομμάτων που μέχρι σήμερα κυβέρνησαν αυτή τη χώρα. Καλό είναι όμως να υπάρχουν καταγεγραμμένες οι απαντήσεις και οι προεκλογικές δεσμεύσεις τους ώστε να ξέρει ο Λαός αν, πότε και γιατί θα τους επαινέσει ή θα τους φτύσει!
Οι ερωτήσεις αυτές δεν είναι βεβαίως μόνο δικές μου. Είναι ερωτήσεις που θα ήθελε νομίζω να θέσει στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ κάθε Έλλην πολίτης που δεν έχει πρόσβαση στα μέσα της μαζικής μας εξαπάτησης. Μερικές μάλιστα από αυτές τις αλίευσα από το διαδίκτυο και τις παραθέτω ως έχουν.
Πες μου λοιπόν Αλέξη Τσίπρα :