Rib and Sea

Πηγή : http://www.zoikonstantopoulou.gr/interviews/articles/item/pws-kai-giati-egina-proedros-ths-voulhs

Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης (31/1/2016) και αναπόσπαστο τμήμα εκείνων που θεωρώ απαραίτητο να κατατεθούν δημόσια και υπεύθυνα για την ιστορική περίοδο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2015, ως κομμάτι της ιστορίας.
Η πολιτική πρέπει να κινείται στο φως, ενώπιον των πολιτών, όχι στα σκοτάδια της διαπλοκής και των μηχανορραφιών. Είναι δεδομένο ότι η αλήθεια, η διαφάνεια και η δικαιοσύνη ενοχλούν και δυσκολεύουν τα σχέδια όσων επιθυμούν να αποφασίζουν για τους λαούς ερήμην τους και να πλουτίζουν και να ωφελούνται στην πλάτη τους.
Ένα χρόνο μετά την εκλογή μου στη θέση της Προέδρου της Βουλής (6/2/2015), από όπου υπηρέτησα με όλες μου τις δυνάμεις την εντολή που ο ελληνικός λαός έδωσε στις 25/1/2015 και ανατρέχοντας στα γεγονότα που οδήγησαν στην αποκρυστάλλωση της προδοσίας τον περασμένο Ιούλιο, αλλά και σε όσα ακολούθησαν και εξακολουθούν να εκτυλίσσονται, θεωρώ καίριας σημασίας την δημοσιοποίηση του τρόπου με τον οποίο μου προτάθηκε η Προεδρία της Βουλής, των λόγων για τους οποίους συμπεραίνω ότι μου προτάθηκε αυτή η θέση και των προβλημάτων που δημιούργησε η εκ μέρους μου άσκηση των καθηκόντων μου στην εκ μέρους του Α. Τσίπρα προμελετημένη, όπως αποδείχθηκε, καταστρατήγηση της λαϊκής ετυμηγορίας:

Πηγή : http://krisiksoisou.blogspot.gr/2016/01/blog-post_87.html

Μετά από τόσα μνημονιακά χρόνια και αφού μέχρι τώρα περνούσαν διάφορα μέτρα με την μέθοδο της σαλαμοποίησης, ήρθε η στιγμή να ψηφιστεί το ασφαλιστικό που εμπεριέχει πολλές κοινωνικές ομάδες μαζί. Πάνω που οι αγρότες κρατάνε μια δυναμική στάση στους δρόμους, ταυτόχρονα κινητοποιούνται και πολλές άλλες ομάδες ανθρώπων που πλήττονται από τα μέτρα που αναμένεται να ψηφιστούν.
Δυστυχώς, με μεγάλη μου έκπληξη παρακολουθώ τον κάθε κλάδο εργαζομένων να κατεβαίνει σε απεργιακές κινητοποιήσεις μεμονωμένα, ζητώντας την εξαίρεσή του από τα νέα μέτρα. Πόσο τραγική είναι αυτή η εικόνα στην Ελλάδα του 2016; Πόσο μεγαλύτερη καταστροφή πρέπει να υποστούμε μέχρι να κατέβουμε όλοι μαζί, ενωμένοι με κοινά αιτήματα; Δηλαδή, αν εξαιρεθούν οι αγρότες ή οι δικηγόροι από το ασφαλιστικό θα ανοίξουν ξανά οι δρόμοι και τα δικαστήρια και όλα θα είναι πάλι φυσιολογικά και καλά;

Πηγή : http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/12/50_20.html

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40, 50, 60 και 70, πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.
Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση τον μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα και οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαρειές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατούσες μας.
Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.
Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.
Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα ή με… κάρβουνο, ή με θερμάστρες πετρελαίου. Πού να βρεθεί καλοριφέρ τότε.

Τον Λάκη Λαζόπουλο ομολογώ ότι δεν τον συμπαθώ και πολύ. Για να είμαι ακριβής δεν τον συμπαθώ καθόλου. Και έχω λόγους που δεν τον συμπαθώ. Πώς να συμπαθήσω κάποιον - ταλαντούχο σ' αυτό που υποκρίνεται, δίχως άλλο - ο οποίος λειτουργεί σαν την βαλβίδα εκτόνωσης του συστήματος το οποίο κατηγορεί, αλλά από το οποίο πλουσιοπάροχα αμείβεται; Πώς να συμπαθήσω αυτόν ο οποίος γελοιοποιεί, ειρωνεύεται και καταδικάζει εις θάνατον το σύστημα που τον πληρώνει; Πώς να συμπαθήσω αυτόν ο οποίος, μέσω της σάτυρας για την κατάντια της εξουσίας, προκαλεί το γέλιο των ακροατών του, κατευθύνοντάς τους στο χειροκρότημα και στην "ασφαλή" επανάκαμψη στα πάτρια εδάφη του καναπέ τους; Πώς να συμπαθήσω αυτό το τάχα "ακομμάτιστο" πολιτικό ον της θεατρικής σκηνής, που τίθεται όμως αναφανδόν και απροκάλυπτα υπέρ του νυν κυβερνώντος κόμματος;

Ωστόσο, το σχόλιό του, που διάβασα σήμερα στο διαδικτυακό τσαντήρι του, μου άρεσε. Γι' αυτό και το αναδημοσιεύω. Μακριά από μένα ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία και οι έμμονες ιδέες.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Oι έρμες και η Hermès.

Του Λάκη Λαζόπουλου.

Πηγή : http://www.altsantiri.gr/e-lakis/lakis-lazopoulos-oi-ermes-ke-i-hermes/

Πότε ανέβηκε, πότε σκαρφάλωσε στην εξουσία,πότε έγινε αρχηγός, πότε ομόρφυνε, πότε έλαμψε η προσωπικότητα του η κρυμμένη, πότε έγινε το αδιαμφισβήτητο φαβορί, πότε ανέτρεψε όλες τις προβλέψεις,  αυτό μόνο οι ελληνικές δημοσκοπικές εταιρίες – οι οποίες τα τελευταία χρόνια εκτελούν εργολαβίες – θα μπορούσαν να το ισχυριστούν.
Έχοντας αποτύχει σε όλες τις προεκλογικές αναμετρήσεις, έχοντας δώσει τροφή για να συζητούν οι αμέτρητοι εντεταλμένοι της δημοσιογραφίας και να βυσσοδομούν πάνω στο ελληνικό σώμα, ανενδοίαστα έρχονται και πάλι να επιβάλλουν τον εκλεκτό του Σόιμπλε σαν εκλεκτό των Ελλήνων. Σαν τον απαραίτητο της ιστορίας.
Κι όμως ποτέ αξιωματική αντιπολίτευση δεν έμοιαζε σαν διορισμένο Δ.Σ. της Siemens στην Ελλάδα.