Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ο Donald Trump και ο Ηγεμόνας.
Γράφει ο Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης.
Παρά την κινητοποίηση όλων των θεμιτών και αθέμιτων μέσων που διαθέτει ο Ηγεμών, ιδιαίτερα των μέσων επηρεασμού της κοινής γνώμης, τις πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ δεν τις κέρδισε η εκλεκτή του, η Hillary Clinton, αλλά ο Donald Trump. Επρόκειτο για εκλογές, που στην ουσία ήταν το ξέσπασμα μιας κρίσης που χρόνια τώρα υποβόσκει ανάμεσα στις δυνάμεις της συντήρησης, που αντιπροσωπεύει η Clinton, και τις δυνάμεις της μεταρρύθμισης, που αντιπροσωπεύει ο Trump. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Θα το δούμε στη συνέχεια.
Από ό,τι φαίνεται μέχρι σήμερα, οι μεταρρυθμίσεις του Trump θα επικεντρωθούν στο εσωτερικό των ΗΠΑ, στην προσπάθεια χαλιναγώγησης των χρηματοπιστωτικών παιγνιδιών της Wall Street και των πολεμικών επιχειρήσεων των ελίτ στην ανατολική ακτή, σταθεροποιώντας, κατά το δυνατόν, μια χώρα που διατρέχει τον κίνδυνο διαλύσεως. Έτσι, στην πρώτη του ομιλία, ο μέλλων πρόεδρος των ΗΠΑ ανέφερε τους δύο πυλώνες της πολιτικής που θα ακολουθήσει και θα είναι:
Περί δημοκρατικού φασισμού.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
[δεν το είπε, αλλά είναι τόσο σωστό http://ellinikahoaxes.gr/2015/09/30/churchill-the-fascists/]
«Πήγε στην Καισαριανή και έφερε τον Παυλόπουλο.
Πήγε στον Αη Στράτη και έφερε τον Πολύδωρα.
Αν πάει στη Μακρόνησο θα φέρει και τον… βασιλιά;».
(N. Μπογιόπουλος- enikos.gr)
Ου να μου χαθείτε φασίστες αμερικανοί. Που βάλατε τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο και προκαλέσατε διχασμό στο έθνος [έθνος;]. Ενώ, αν είχατε εκλέξει την Χίλαρυ, θα υπήρχε απόλυτη ομόνοια και δημοκρατία στο φουλ. Αυτό είναι εν ολίγοις το νόημα που αποδίδουν στο εκλογικό αποτέλεσμα της 08ης Νοεμβρίου 2016 οι δημοκρατικοί πολίτες όλου του κόσμου, κυρίως όσοι εξ αυτών είναι [;] αριστεροί. Και οι συριζαίοι το ίδιο, μολονότι έχουν ξεβρακωθεί πλήρως με τα σώβρακα στον αστράγαλο και στέκουν τουρλοκωλιασμένοι αντάμα με τον άλλο αντιμνημονιακό καραγκιόζη των Ανεξέλεγκτων Ελλήνων.
Η χιλαρική ιδεολογία και πράξη.
Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος.
Ζήτω η λαθρομετανάστευση, ζήτω και οι ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί που τους ξεσπιτώνουν! Ζήτω ο σοσιαλισμός, ζήτω και τα hedge funds!
Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο: αντιπαθέστεροι των αντιπαθών είναι οι κολαούζοι και διαφημιστές τους. Καλή ώρα, όπως οι χιλαρικοί, που τους θυροκολλήθηκε η διάλυση της Ανωνύμου Εταιρίας «Εισαγωγαί Μεταναστών, Εξαγωγαί Θερμοκοπανιστού Αέρος Παπάτζας και Συνεργάται». Αρνούνται να δεχθούν ό,τι συνέβη. Προσπαθούν με τα λόγια (και με διάφορα άλλα κομπαρσιλίκια, που δεν πρόκειται να... πιάσουν) να αναβάλλουν το ήδη συντελεσθέν γεγονός της εξώσεώς τους από τον παράδεισο που έφτιαξαν για τους εαυτούς τους, κάνοντας τις ζωές των άλλων κόλαση.
«Πολύ μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση».
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: 90% πιθανότητες στην Κλίντον έδινε εταιρεία δημοσκοπήσεων για λογαριασμό του αξιόπιστου πρακτορείου ειδήσεων Reuters. http://www.naftemporiki.gr/story/1168561/reutersipsos-sto-90-oi-pithanotites-nikis-tis-klinton
Ο αξιόπιστος Τύπος εν γένει προανήγγελλε θρίαμβο της Κλίντον. Μέχρι που το αξιόπιστο Newsweek κυκλοφόρησε με εξώφυλλο την Χίλαρυ ως νέα Πρόεδρο.
http://news247.gr/eidiseis/media-news/gkafa-olkhs-apo-to-newsweek-kykloforhse-me-proedro thn-klinton.4364920.html
Το Μνημόνιο είναι δεσμευτικό, αλλά δεν το σεβόμαστε!
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Ένα Μνημόνιο τόοοοοσο, με το συμπάθιο, τρώει τα σωθικά μας, αλλά εμείς δεν το σεβόμαστε, όπως συμβαίνει και με τις δικαστικές αποφάσεις που δεν μας βολεύουν.
Τα δημόσια νοσοκομεία στενάζουν από έλλειψη προσωπικού και αναλωσίμων, αλλά η κατάσταση είναι βελτιωμένη σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, όπως μας ενημέρωσε ο ασυμβίβαστος με την πραγματικότητα Πολάκης.
Αφού η χώρα χόρεψε στους ρυθμούς του «νόμου Παππά» για τις τηλεοπτικές άδειες, συνεχίζει με χορό ανασχηματισμού ή αναδόμησης της κυβέρνησης ή αποδόμησης της αριστεράς για μία ακόμη φορά.
Παραδόσεις-παραλαβές υπουργείων. Μια ζωή στο ίδιο έργο θεατές. Λογύδρια αποχωρούντων με μπηχτές για τον πρωθυπουργό που δεν εξετίμησε το έργο τους. Απολογισμοί επί απολογισμών που σε κάνουν να διερωτάσαι για μία ακόμη φορά γιατί τόσο μεγάλο έργο δεν φάνηκε.