Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Παρακολούθησα επί τέλους το πολυδιαφημισμένο, και από την έγκριτο [τρόπος του λέγειν] «ΑΥΓΗ», ντοκιμαντέρ ελβετικού τηλεοπτικού σταθμού με θέμα το «σκάνδαλο» Novartis. Μία ώρα και δέκα επτά λεπτά η διάρκειά του. Είχα διαβάσει επαινετικά σχόλια γι’ αυτό και είχα σχηματίσει την εντύπωση, ότι εμπεριέχει κάτι το συνταρακτικό που ρίχνει φως στις πραγματικές διαστάσεις της υπόθεσης. Όταν τελείωσε το φιλμάκι, μονολόγησα: «Μία από τα ίδια. Κάτι ήθελε να μας πει ο ποιητής και να μας αποβλακώσει στρέφοντας την προσοχή μας σε ένα τεράστιο μιζοπωλείο». Αν τo συνδυάσουμε με τα σκάνδαλα VolksWagen και Siemens, έχουμε το πρώτο συμπέρασμα: όλως συμπτωματικώς τα πάντα ξεκινούν από τις ΗΠΑ. Προφανώς επειδή οι πρακτικές των εν λόγω εταιρειών αντιστρατεύονται αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Δεν μπορείς κύριέ μου να πουλάς λαδώνοντας όλο τον κόσμο κι’ εμείς να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και να το παίζουμε Παναγίες με τα προϊόντα μας αδιάθετα, επειδή οι νόμοι μας είναι αυστηροί και απαγορεύουν τη μίζα. Κι’ αν οι μετοχές σου είναι εισηγμένες σε Χρηματιστήριο των ΗΠΑ, τότε η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς [Securities and Exchange Commission] μπορεί να ξεκινήσει έρευνα για τα πεπραγμένα σου. Ας πρόσεχες!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο οίκος Standard & Poor’s μάς αναβάθμισε από ΒΒ- σε Β. Σίγουρα έλαβε υπόψη του και το γεγονός ότι οι ταξιτζήδες άρχισαν τις διπλομισθώσεις και την επιλογή κούρσας. Μεγάλη ζήτηση, άρα χρήμα. Όπως τις παλιές καλές εποχές.
Δεν ακούμε για το ύψος του εξωτερικού χρέους. Πόσο να είναι άραγε; € 350 δισ.; Τί ποσοστό τού ΑΕΠ; Η κυβέρνηση τα ρίχνει όλα στην οικοδομή πάλι. Για την αναθέρμανση της κατασκευής κατοικιών. Για να τις αγοράσει ποιός; Προφανώς οι αλλοδαποί που θέλουν να εξασφαλίσουν την golden visa.
https://taxalia.blogspot.com/2014/09/blog-post_859.html
https://taxalia.blogspot.com/2014/09/eeta.html
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Προ ημερών ο Αντ1 εξέπεμψε αγιογράφημα του Κούλη. Και δος του αριστεία και πάρε επιτυχημένη πορεία στον ιδιωτικό τομέα, με τις πλάτες του μπαμπά βεβαίως που το κρύβουμε*, και πολύ άλλο μπλα μπλά. Ασφαλώς και δεν κάθισα να παρακολουθήσω όλο το αλληλούια, εξ ου και δεν γνωρίζω, αν ρωτήθηκε για τη Μαρέβα. Πώς π.χ. είχε εξαφανισθεί από τη ζωή του και επανέκαμψε μόλις ο Κούλης έγινε Πρόεδρος της ΝΔ με εκείνη την περίεργη δεύτερη ψηφοφορία.
Εγώ αντιγράφω από την ομιλία του την 04.10.2019 [γενέθλιο ημέρα της ΝΔ]:
Την εκτίμηση ότι «η Τουρκία δεν μπλοφάρει» διατυπώνει ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Μιχάλης Κωσταράκος, με αφορμή την εισβολή της Τουρκίας στην βόρεια Συρία.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά επικαλούμενος την πολυετή ενασχόληση στα 45 έτη της στρατιωτικής του καριέρας «με τον δυνητικό και διαχρονικό αντίπαλο της χώρας μας {...} η Τουρκία δεν έφυγε ποτέ με την πέννα από εκεί όπου ο στρατός της μπήκε με την ξιφολόγχη».
Επιχειρώντας, δε, να ερμηνεύσει τις κινήσεις Ερντογάν γράφει για τον Τούρκο πρόεδρο ότι «επιδιώκει κάποιες μεγάλες επιτυχίες, κατά κύριο λόγο εδαφικές, αλλά και οικονομικές/επενδυτικές, οι οποίες κατά τον εορτασμό των 100 ετών της Τουρκικής Δημοκρατίας το 2023, θα του προσδώσουν το ανάλογο κύρος αλλά και το προσωπικό "αφήγημα" που θα του εξασφαλίσει τη θέση του νέου Εθνάρχη – Πατέρα των Τούρκων σε διαδοχή και αντικατάσταση του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ».
Διαβάστε το κείμενο του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ:
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τα προσωπικά δεδομένα και η προστασία τους έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Σε κάθε βήμα μας θα πρέπει να αναλογιζόμεθα, μήπως με την πράξη μας προσβάλλουμε κάποιου τα προσωπικά δεδομένα, δηλαδή στοιχεία της προσωπικότητός του και του ιδιωτικού βίου του, αλλά και της συμπεριφοράς του. Γνωρίζω π.χ. ότι ο γείτονάς μου έχει καταδικασθεί για παιδεραστεία και παρατηρώ ότι πλησιάζει τα παιδιά άλλων γειτόνων και τους δίνει καραμέλες, γλειφιτζούρια, σοκολάτες κ.λπ. Ο νους μου πάει στο κακό και ενημερώνω σχετικώς τους γονείς των γειτονόπουλων. Παρεβίασα τα άθλια προσωπικά δεδομένα τού παιδεραστή; Μπορεί να με εναγάγει ή να με μηνύσει ο παιδεραστής για την αποκάλυψη αυτή; Ασφαλώς και όχι, αν και ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να σκεφτεί ένας δικαστής, σε περίπτωση που ο παιδεραστής τολμήσει να στραφεί εναντίον μου.