Από τον ιατρό Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.
Δικαίως η καρδιά θεωρείται το ευγενέστερο όργανο του ανθρώπου, το οποίο έχουν υμνήσει, ψάλλει, παινέσει, τραγουδήσει, εδώ και αιώνες, ταπεινοί και μεγαλόσχημοι άνθρωποι. Επικοί και λυρικοί ποιητές και πεζογράφοι, διηγηματογράφοι, ιστορικοί, υμνωδοί και υμνογράφοι της εκκλησίας, η δημοτική μούσα, απλοί άνθρωποι του λαού, επιστήμονες κάθε ειδικότητας και φυσικά οι καρδιολόγοι. Καθημερινά είναι στη γλώσσα μας η μικρή αυτή λέξη με τα τρία σύμφωνα και τα τρία φωνήεντα, καρδιά. Θεωρείται, και όχι αδίκως, το κέντρο εκδηλώσεως των ποικίλλων συναισθημάτων μας, αν και στην ουσία άλλο είναι το όργανο μέσα στο οποίο δημιουργούνται αυτά, ο εγκέφαλός μας.
Ο εγκέφαλος είναι το τελειότερο όργανο που δημιούργησε η Πλάση (όποια έννοια και αν της αποδίδουμε) που εποπτεύει και εφορεύει τις κάθε είδους λειτουργίες ενός ζωϊκού οργανισμού. Τώρα πώς συμβαίνει ελάχιστοι άνθρωποι να είναι μεγαλοφυΐες ή ιδιοφυΐες και μείς οι πολλοί, μετριότητες ή και ηλίθιοι, είναι ένα αναπάντητο ερώτημα. (Παρεμπιπτόντως ο εγκέφαλος είναι κατά 90% νερό (!) εξ ου και παροιμιώδεις φράσεις «νερούλιασε το μυαλό του» και ακόμη, επειδή με την πάροδο της ζωής συρρικνώνεται η μάζα του, «φυραίνει», εξ ου και το «φύρανε ο γέρο ξεκούτης» κλπ).