Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είναι μερικά πράγματα που με συνδέουν με κάποια νησιά του Αιγαίου, περισσότερο ίσως από κάποια άλλα. Η Αμοργός είναι ένα από αυτά. Κάθε φορά που αποβιβάζομαι στα Κατάπολα ή στην Αιγιάλη αισθάνομαι πως επιστρέφω στο δικό μου νησί. Πως θα συναντήσω και πάλι τον Νίκο Θεολογίτη και την οικογένειά του στα Θολάρια, τον ηγούμενο της Μονής Χοζοβιώτισσας Σπυρίδωνα Δεναξά, τον Βαγγέλη Λουδάρο και τον καπτα Γιάννη Φωστιέρη στα Κατάπολα, τη Μαρία Ρούσσου και τον σύζυγό της Κώστα στην Καλοταρίτισσα, και τόσες άλλες οικείες φυσιογνωμίες.

Σ' αυτό το ταξίδι προστέθηκαν και άλλοι, που θα τους νοσταλγώ μέχρι κάποιο καράβι ή κάποιο φουσκωτό να με φέρει και πάλι στην Αμοργό που είναι αγκυροβολημένη στο νοτιοανατολικό άκρο των Κυκλάδων, δίπλα στην Κίναρο και τη μοναδική της κάτοικο, την αγαπημένη μου Ειρήνη. Ο Νίκος Κωβαίος στο Ξυλοκερατίδι, ο Αλέξανδρος Καλουτάς και ο Βαγγέλης Βασσάλος στη Λαγκάδα, η Μαρία Ρούσσου και ο σύζυγός της Κώστας στην Καλοταρίτισσα, η Μαρία Ρούσσου και ο σύζυγός της Γιώργος (γιος της Κοραλλίας Ρούσσου) στον Πύργο της Κάτω Μεριάς.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Το κάθε ελληνικό νησί, ξεχωριστά, είναι μοναδικό. Για τη φυσική του ομορφιά, τα ήθη και τα έθιμα, τις παραδόσεις του, τους ανθρώπους που το κατοικούν. Υπάρχουν όμως κάποια νησιά που, όσες φορές και αν τα επισκεφτείς, δεν τα χορταίνεις! Ένα από αυτά είναι η Αστυπάλαια ή Αστροπαλιά, όπως αρέσκονται να την αποκαλούν οι κάτοικοί της.

Επιβιβαστήκαμε στο "Blue Star Patmos", ένα από τα γρήγορα, πολυτελή και αξιόπλοα σκάφη της εταιρείας που υποστηρίζει τα ταξίδια μας στα νησιά του Αιγαίου, και στις 2.30 μετά τα μεσάνυχτα αποβιβαστήκαμε στον Γιαλό, το παλιό λιμάνι της Αστυπάλαιας. Είναι αυτές ακριβώς οι στιγμές που εκτιμούμε την αξία του αυτοκινούμενου σπιτιού μας καθώς δεν μας απασχολεί σε ποιο ξενοδοχείο θα κοιμηθούμε ή πού θα φάμε.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Γενικώς, όπως είπα χθες στον πατέρα Σπυρίδωνα Δεναξά, τον ηγούμενο της Μονής Χοζοβιώτισσας, είμαι ένας δύσπιστος άνθρωπος. Δεν πιστεύω σε θαύματα, αγίους, "ιερά" λείψανα και στις υπερβολές γενικώς με τις οποίες αμαύρωσαν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το ιερατείο τη θρησκεία μας. Όμως, μια επίσκεψη στο εκπληκτικό μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας Αμοργού μπορεί και πρέπει να την κάνει κάποιος, ακόμη και αν είναι ο πλέον δύσπιστος άνθρωπος του πλανήτη!

Το σημείο, κατ' αρχάς, στο οποίο είναι κτισμένο το μοναστήρι μόνο θαυμασμό μπορεί να προκαλέσει. "Κρεμασμένο", θαρρείς, "καρφωμένο" θα έλεγα καλύτερα, σαν ένα κατάλευκο λευκό περιστέρι στα αφιλόξενα σκούρα γκρεμνά της βορειοανατολικής ακτής της Αμοργού. Περισσότερο με απόκοσμη ζωγραφιά μοιάζει παρά με ανθρώπινο κατασκεύασμα!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τέτοιο ταξίδι να πάει και να μην έρθει ξανά! Κυρίαρχα συναισθήματα ο πόνος, η θλίψη, η στονοχώρια, ο θυμός, η αγανάκτηση. Πάει και η χαρά του άγνωστου, αφού γνωρίζαμε εκ των προτέρων τι θα δούμε και τι θα αντιμετωπίσουμε. Καμμένη γη, καμμένα δένδρα, καμμένα ζώα, καμμένες περιουσίες, καμμένες ζωές.

Μέρη που τα είχαμε φυλαγμένα στο μυαλό και στην καρδιά μας σαν τόπους πράσινους, όμορφους, με χαρούμενους κατοίκους, μελίσσια, οικόσιτα ζώα, οικονομική δραστηριότητα, τουριστικά αξιαγάπητους, έγιναν ξαφνικά στάχτη. Δεν μπορεί να αντέξει το μυαλό τόση δυστυχία. Δεν μπορούν να αντέξουν τα μάτια τέτοια ασχήμια. Δεν μπορεί να αντέξει η μύτη τέτοια μυρωδιά.