Μια συζήτηση του πλοιάρχου Διαμαντή Παπαγεωργίου με τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Πρόσχαρος, προσιτός, επικοινωνιακός, καλαμπουρτζής, ενθουσιώδης, μυημένος στα μυστικά των δύσκολων καραβιών, τολμηρός, ιδιαίτερα αγαπητός στο πλήρωμά του, και ιδίως στους αξιωματικούς της γέφυρας, οι οποίοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του τον δάσκαλο και φίλο που δεν θα τους κρύψει αυτά που πρέπει να μάθουν για να τον βάλουν "στόχο" και να προσπαθήσουν να τον ξεπεράσουν στο μέλλον. Πρόθυμος να συνταξιοδοτηθεί, όπως λέει ο ίδιος, όταν αντιληφθεί ότι οι μαθητές του τον ξεπέρασαν. Οι ακρίτες στην Ανάφη, την Κάσο και το Διαφάνι τον λατρεύουν, καθώς το πλοίο, μ' αυτόν καπετάνιο, προσεγγίζει πάντοτε στα δύσκολα λιμάνια των νησιών τους. Ξέρει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, δεν μασάει ποτέ τα λόγια του, γνωρίζει τα σημεία στα οποία υπερτερεί και, δικαίως ίσως, πιστεύει πως η χωρίς λόγο μετριοπάθεια είναι το άλλοθι των μετρίων.