Πωλείται καμπινάτο APREAMARE 9, μήκος 9,10, πλάτος 3,27 με δύο κινητήρες IVECO πετρελαίου 250 h.p. εκάστη, ηλεκτρονικές ολοκαίνουργες (αντιπροσωπείας) με 80 μόνο ώρες λειτουργίας, ταχύτητα 32 knots, γεννήτρια MASE 3.5 KW, air condition (ψύξη-θέρμανση), έγχρωμο plotter, VHF, ηλεκτρική σκάλα, tender, tv, radio, cd, MP3, USB, φούρνος μικροκυμάτων, καινούργιοι άξονες, προπέλλες τετράφτερες, μπαταρίες (WIN) 3 μηνών 4Χ160 ΑΗ + γεννήτριας, κάλυμμα για όλο το σκάφος, κουζίνα, ψυγείο, wc, ντουζ (μέσα-έξω ζεστό νερό), σωστικά, δελφινιέρα, πασαρέλα, ηλεκτρικός εργάτης, σε αρίστη κατάσταση μόνο 85.000 ευρώ.
Τηλ. 6972 442 811

Ενέργειες Κοινωνικής Ευθύνης.

«Δεσμοί Αίματος».
Εθελοντική Αιμοδοσία των Εργαζομένων του Ομίλου Attica Group.

Με κύριο χαρακτηριστικό τη μεγάλη συμμετοχή, ολοκληρώθηκε η 9η εθελοντική αιμοδοσία των εργαζομένων του Ομίλου Attica Group, σε συνεργασία με το Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών "Γ. Γεννηματάς". Με σύνθημα «Δεσμοί Αίματος», οι εργαζόμενοι του Ομίλου απέδειξαν ότι η δυναμική του Ομίλου πηγάζει από την ευαισθησία και την κοινωνική συνείδηση των ανθρώπων του.

Γράφουν η Λαμπρινή Χ. Θωμά και ο Νίκος Βεντούρας.

Πηγή : http://denx3.blogspot.gr/2013/09/blog-post_18.html

Τις θυμάστε; Οι φυλές της Αθήνας. Οι φυλές των διακοπών. Οι φυλές της νύχτας. Όλες κατοικέδρευαν σε κλασσικό λαϊφστάιλ είδος άρθρου, στο οποίο ο συγγραφέας έφτιαχνε κουτάκια για τον υπό εξέταση πληθυσμό. Είδος που ξεχάστηκε, όπως και οι συνεντεύξεις με ανερχόμενα ξέκωλα ή/και σούργελα, οι συμβουλές για τα 20 πράγματα που πρέπει να κάνει ένας άντρας πριν τα τριάντα και οι διαφημίσεις για σινιέ και γκάτζετ, παρότι κάποτε κοσμούσαν εβδομαδιαίως και μηνιαίως και κάθε τρεις και λίγο κάθε λαϊφστάιλ περιοδικό που σεβόταν τον εαυτό του.

Της Άννας Μπαχτή (Η Α. Μπαχτή είναι πρόεδρος της Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής).

4-5 Σεπτέμβρη οι καθηγητές στις Γ.Σ για άλλη μια φορά αποφάσισαν απεργία διαρκείας.

Η ώρα της προσωπικής ευθύνης του καθένα έχει φτάσει. Τον ύπνο μας δεν πρέπει άλλο να τον χαλάει ο φόβος και το άγχος για το πού θα βρεθούμε την επόμενη μέρα, αν θα είμαστε οι επόμενοι της διαθεσιμότητας-απόλυσης, αν θα πάρουμε το βαλιτσάκι μας για άλλη γη γι' άλλα μέρη, αν σήμερα μπορούμε να διδάξουμε το ένα μάθημα και αύριο όχι, αν σήμερα διδάσκουμε σε ένα σχολείο και αν αύριο διδάσκουμε σε δύο ή και τρία γιατί ξαφνικά μειώνονται τα τμήματα και πλεονάζουμε. Δεν μπορούμε να μένουμε στο σχολείο και να εκτιμάμε τον συνάδελφο της διπλανής έδρας με βάση τα μόριά του και αν θα είμαι εγώ που θα φύγω ή ο άλλος. Δεν μπορεί να μένουμε στη τάξη, όταν ξέρουμε πως 15.000 μαθητές μας πετάχτηκαν έξω από τα σχολεία τους ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν βίαια ειδικότητα. Δεν μπορούμε να μπαίνουμε στο σχολείο  και να ξέρουμε πως χιλιάδες μαθητές πολύ γρήγορα θα εγκαταλείψουν έστω αυτό το κουτσουρεμένο, πληγωμένο δημόσιο σχολείο για να οδηγηθούν στην  κατάρτιση  και τη μαθητεία δηλ. την απλήρωτη παιδική εργασία, εκεί που το μόνο «μορφωτικό εφόδιο» που θα πάρουν θα είναι η υποταγή στον εργοδότη και η προετοιμασία τους για να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι του 21ου αιώνα.

Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.

Το νησάκι Αρμάθια είναι το μεγαλύτερο ενός συμπλέγματος μικρών νησιών που, μαζί με τα Ποντικονήσια και την Μακρά, στολίζει σαν ένα πολύτιμο περιδέραιο τον λαιμό της Κάσου, προστατεύοντας συγχρόνως το λιμάνι της από τους βορειοδυτικούς ανέμους που ταλαιπωρούν τις βόρειες ακτές της κατά την διάρκεια των μηνών του καλοκαιριού.

Ο φετινός Αύγουστος δεν μας άφησε πάντως να ξεμυτίσουμε απ' την Κάσο και να βυθιστούμε στην αγκαλιά της μαγικής θάλασσας των Αρμαθιών. Ο Αίολος και ο Ποσειδώνας είχαν στήσει ένα ξέφρενο χορό απ' τις αρχές Ιουλίου που, σε συνδυασμό με την έλλειψη φουσκωτού σκάφους, δεν μας άφησε να χαρούμε τις εκπληκτικές αμμουδιές των Αρμαθιών. Δύο ημέρες προτού αφήσουμε ωστόσο το νησί, οι άνεμοι κόπασαν για λίγο δίνοντάς μας την ευκαιρία να επιβιβαστούμε στην ψαρόβαρκα του Κώστα, του Μανώλη και του Ηλία (σπάνια, αλλά αρμονική συνιδιοκτησία) και να αγκυροβολήσουμε σε κάτι λιγότερο από μία ώρα στην εκπληκτική παραλία Μάρμαρα των Αρμαθιών.