Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ήταν το 2008 όταν μίλησα για πρώτη φορά μαζί της κατά την διάρκεια εκείνης της επίσκεψής μου στο Καστελλόριζο. Ο λόγος για την κυρία Μπέτυ Μούζακ, η οποία είναι ακόμη Διευθύντρια Μέσης Εκπαίδευσης της Σαντράπειας Αστικής Σχολής στο Καστελλόριζο. Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια διευθύνει με επιτυχία το σχολείο της ιδιαίτερης πατρίδας της!

Η κυρία Μούζακ δεν είναι ο τύπος της καθηγήτριας και διευθύντριας Μέσης Εκπαίδευσης η οποία θα ζητήσει την άδεια του Υπουργείου για να μιλήσει δημοσίως για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Σαντράπεια Αστική Σχολή στο ακριτικό Καστελλόριζο.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Όταν πριν από 4 περίπου χρόνια επισκέφτηκα το Καστελλόριζο εντυπωσιάστηκα από την ευστροφία ενός Καστελλοριζιού μαθηματικού ο οποίος έχει κυριολεκτικώς αφιερώσει τη ζωή του στην κατασκευή γρίφων!

Ο Πανταζής Χούλης, γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, έφθασε στο Καστελλόριζο, ερχόμενος με τους γονείς του απ' την Αυστραλία, στα μέσα της δεκαετίας του '70 σε ηλικία 6 μόλις ετών. Από τότε κατάλαβε την έφεση που είχε στα μαθηματικά και στην κατασκευή γρίφων και αφιέρωσε, θα έλεγε κανείς, τη ζωή του σ' αυτούς. Υπήρξε καθηγητής σε πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας, αλλά όταν ήρθε πλέον για τα καλά στην Ελλάδα προτίμησε να μείνει στο Καστελλόριζο και να ασχοληθεί με τους αγαπημένους του γρίφους.

Σήμερα η συλλογή που υπάρχει στο μουσείο γρίφων στο Καστελλόριζο περιλαμβάνει πάνω από 4.500 περίπου γρίφους κατασκευαστών από την Ελλάδα αλλά και από χώρες του εξωτερικού όπως η Ιαπωνία, η Ινδία και άλλες, συμπεριλαμβανομένων 700 περίπου γρίφων του Πανταζή!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αρκούσε η παραίνεση ενός επισκέπτη του καναλιού να φτιάξω γαλακτομπούρεκο με τη συνταγή του πατέρα μου για να κατέβω στην αποθήκη του σπιτιού και να "ξεθάψω" την παλιά ζυγαριά που χρησιμοποιούσαμε στο ζαχαροπλαστείο μας. Μια από εκείνες τις ζυγαριές που χρησιμοποιούσε ο κόσμος τη δεκαετία του '50 οι οποίες μετρούσαν το βάρος των υλικών με τα ζύγια της οκάς! Μ' αυτήν λοιπόν είχαμε σκοπό να σκαρώσουμε το γαλακτομπούρεκο στο αυτοκινούμενο κατά την διάρκεια της επικείμενης παραμονής μας στο Καστελλόριζο!

Βρήκαμε τελικώς τη ζυγαριά η οποία ήταν κλεισμένη σε μια σακούλα, διαλυμένη σε κομμάτια, και έπρεπε να συναρμολογηθεί. Την έφερε η καπετάνισσα σε κάποια αξιοπρεπή κατάσταση, αλλά η ζυγαριά δεν μπορούσε ακόμη να χρησιμοποιηθεί γιατί, αφ' ενός μεν το μπακιρένιο τάσι μέσα στο οποίο έμπαιναν τα υλικά είχε ξεκολλήσει, αφ' ετέρου έλειπαν τα δυο από τα τέσσερα λαμάκια που κρατούσαν τα αιωρούμενα τμήματα της ζυγαριάς ώστε να ευθυγραμμιστούν τα δυο "κοκοράκια".

Βίντεο και επιμέλεια συνέντευξης : Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Πηγή πληροφοριών : "Ομιλος Φίλων Λίμπερτυ"

Το πλωτό μουσείο "ΕΛΛΑΣ ΛΙΜΠΕΡΤΥ" αποτελεί ένα από τα 3 εναπομείναντα πλοία Liberty, το οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ δέχθηκε να δωρίσει στην Ελληνική κυβέρνηση το 2007 χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες της πολιτείας και της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας. Το πλοίο έφθασε ρυμουλκούμενο στον Πειραιά τον Ιανουάριο του 2009 και περί τον Μάϊο άρχισαν εργασίες αποκατάστασης στην αρχική του μορφή, οι οποίες περατώθηκαν τον Ιούλιο του 2010.

Η διαχείριση και λειτουργία του μουσείου παραχωρήθηκε από το Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου στον "ΟΜΙΛΟ ΦΙΛΩΝ ΛΙΜΠΕΡΤΥ". Η απόκτηση και αποκατάσταση του πλοίου, καθώς και η λειτουργία του ως πλωτό μουσείο, αναδεικνύει τον σπουδαίο ρόλο που έπαιξαν τα Liberty στην ανασυγκρότηση του Ελληνικού Εμπορικού στόλου, αλλά και της Εθνικής μας οικονομίας, και προβάλλει τη συμβολή που έχει η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία στην πρόοδο και ευημερία του Ελληνικού Έθνους, στόχοι που αποτελούν και τους καταστατικούς σκοπούς του Ομίλου. Εμπνευστής και πρωτοστάτης για την απόκτηση του ΛΙΜΠΕΡΤΥ ήταν ο Σπύρος Μ. Πολέμης. Σε αυτή την προσπάθεια συνέδραμε οικονομικά μια μικρή ομάδα Ελλήνων Εφοπλιστών με προεξέχουσα τη συνεισφορά του αείμνηστου καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου ο οποίος έδωσε τη δυνατότητα να ολοκληρωθεί η αποκατάσταση του πλοίου και η συντήρησή του καλύπτοντας τα έξοδα, μέχρι και σήμερα.

«Εγίγνετό τε λόγω μεν δημοκρατία, έργω δε, υπό του πρώτου ανδρός αρχή»   
Θουκυδίδης Β 65.9

Του Απόστολου Κανδιάνου Σαραντίδη *
                                                                         
Αν στα βασικά γνωρίσματα της καθολικότητας, της αυτοτέλειας, της οργάνωσης και της συλλογικής ταυτότητας των ανθρώπινων κοινωνιών προσθέσουμε και την αμφισβήτηση, τότε θα έχουμε τη γένεση του πολιτικού φαινομένου ως την ύστερη απόπειρα των οργανωμένων κοινωνιών, των πολιτικά αριστοτελικών προσώπων να προτείνουν λύσεις σε προβλήματα κοινωνικής συμβίωσης προς τις ομάδες εξουσίας από τις οποίες νοιώθουν τη στοιχειώδη ασφάλεια ότι δεν θα θιγούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά τους.

Αφού η αμφισβήτηση αποτελεί βασικό δόγμα στην ουσία της πολιτικής όπως αυτή ευδόκησε στο αρχαίο ελληνικό πολιτικό στερέωμα, ο ουτοπικός και υποθετικός χαρακτήρας της στη σύγχρονη κομματική δημοκρατία τείνει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες που χρειάζεται κάθε πολιτικός αναλυτής και ενεργός πολίτης για να διερευνήσει αίτια και καταστάσεις στην πολιτική όπως αυτή εμφανίζεται στον σύγχρονο κόσμο. Έτσι το σύνολο των προτάσεων και ο τρόπος, κυρίως επιτυχούς υλοποίησής τους για τη λύση δεδομένων κοινωνικών προβλημάτων κατατάσσει την πολιτική στον χώρο της τέχνης του εφικτού η οποία όμως όπως κάθε αυτοτελής τέχνη, πέραν του εφικτού το οποίο εκλαμβάνεται υποκειμενικά, εμπεριέχει και το στοιχείο της ουτοπίας όταν οι προτεινόμενες λύσεις κινούνται έξω από τις «πραγματικές» δυνατότητες ενός κοινωνικού συστήματος, πέρα από τις πολιτισμικές αντοχές της ιδιαιτερότητας των θεσμών, της συλλογικότητας και της ιδιαιτερότητας της τέχνης, σε πλήρη σχεδόν εναρμόνιση με τη μεταφυσική. Άλλωστε η μεταφυσική μπορεί να παραγάγει πολιτισμό άρα και πολιτική ως μίμηση του όντως υπαρκτού και άθλημα αληθείας και αρετής.