Για την ANEK LINES η ανταπόδοση της εμπιστοσύνης που εισπράττει καθημερινά από το επιβατικό κοινό είναι κυρίαρχο μέλημα.  Στο πλαίσιο αυτό, και λαμβάνοντας υπόψη τη δύσκολη οικονομική περίοδο που διανύουμε, προσαρμόζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες και προσφέρει οικονομικά πακέτα, με την απαράμιλλη ποιότητα της φιλοξενίας της ΑΝΕΚ.

Επωφεληθείτε από τις σημαντικές εκπτώσεις της ANEK LINES στο ταξίδι σας από και προς Χανιά και φέτος το καλοκαίρι, επιλέξτε το πακέτο προσφοράς που ταιριάζει στις δικές σας ανάγκες και συνδυάστε τις διακοπές σας με την οικονομία και την άνεση στα Χανιά από €29 με τα πολυτελή πλοία «ΕΛΥΡΟΣ & «OLYMPIC CHAMPION».

Κείμενο, βίντεο, φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1509-to-katamaran-tou-col-fthanei-sti-xalki

Αν περιμένετε σ' αυτά τα άρθρα να σας περιγράψω τα μέρη όπου αγκυροβόλησε το καταμαράν του Col Darling, θα περιμένετε πολύ γιατί, απλούστατα, δεν επρόκειτο για ένα συνηθισμένο θαλασσινό ταξίδι προορισμού, όπως αυτά που πραγματοποιεί κανείς με ένα ταχύπλοο σκάφος ή το πλοίο κάποιας ναυτιλιακής εταιρείας. Ούτε εγώ μπορούσα να πιστέψω άλλωστε πως το ταξίδι με ένα τέτοιο σκάφος, όπως το ιστιοπλοϊκό του Col Darling, θα έκρυβε τόσες συγκινήσεις, αλλά και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήταν ο ορισμός του θαλασσινού ταξιδιού, αυτού καθ' εαυτού.

Εκείνο το πρωί η Χάλκη ήταν λουσμένη στο φως. Ο αέρας λιγοστός, ανήμπορος να φουσκώσει τα πανιά του ιστιοπλοϊκού. Ενώ ο Col ολοκλήρωνε το σιδέρωμα των ρούχων της τελευταίας μπουγάδας, ο Mike βούτηξε για να βγάλει απ' τον βυθό τη "σπίθα" που, άγνωστο πώς, έπεσε στη θάλασσα. Λίγα λεπτά μετά την ανέλκυση του "φουσκωτού υπηρέτη" και την τοποθέτησή του στην πλώρη του καταμαράν, ο εργάτης κλείδωσε την άγκυρα στη θέση της, ενώ το gps κι' ο αυτόματος πιλότος σημάδεψαν το βόρειο άκρο της Καρπάθου. Τα σπίτια της Χάλκης βαμμένα στα παλ χρώματα της ανατολής άρχισαν να απομακρύνονται πίσω μας...

Του Νίκου Γ. Μαστροπαύλου.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014.

Διασχίζουμε την Ελλάδα με κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά: από το Πωγώνι της Ηπείρου ως την Κάσο στην αγκαλιά του Καρπάθιου πελάγους, με ενδιάμεσες στάσεις στην ενδοχώρα, στα νησιά και στα παράλιαΠάνω στη διαγώνιο του ελληνικού καλοκαιριού.

Η ουσία βρίσκεται στις άκρες. Και αυτή, η πιο μακριά γραμμή πάνω στο σώμα της ελληνικής επικράτειας, που ξεκινά από το Πωγώνι, διατρέχει σαν ερωτικό σκίρτημα τη ραχοκοκαλιά της, την Πίνδο, και βγαίνει στον Σαρωνικό, τις Κυκλάδες, την έρημο του Νότιου Αιγαίου μετά την Ανάφη και φτάνει μέχρι την απόμερη Κάσο, συνδέει δύο εντελώς διαφορετικά άκρα, δύο αισθαντικές όψεις του ελληνικού καλοκαιριού. Γιατί το καλοκαίρι πάει και στα βουνά. Εξάλλου, τα βουνά είναι το τέλος ή η αρχή - όπως θέλει να το δει κανείς - της θάλασσας. «Τα θεμέλιά μου στα βουνά (...) Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Αθω» λέει στο «Αξιον εστί» ο Ελύτης, ο ποιητής που μας εισήγαγε όσο κανείς άλλος στον χώρο του Αιγαίου.

Πήρα ένα "περίεργο" μήνυμα σήμερα και μια φωτογραφία στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση. Τόσο "περίεργο" που έκανε τα μάτια μου να δακρύσουν από συγκίνηση. Και δεν συγκινήθηκα τόσο από την είδηση ότι απομακρύνεται τελικώς το καρκινογόνο έκτρωμα του Ο.Τ.Ε. από το κέντρο του Φρυ στην Κάσο - αυτό μάλλον το περίμενα ότι θα γινόταν, αργά ή γρήγορα - όσο γιατί βρέθηκε ένας έστω Κασιώτης να με συγχαρεί αναγνωρίζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, τη δική μου μικρή συνεισφορά στο ξερρίζωμα αυτού του εκτρώματος που επί τόσα χρόνια φιλοξένησε τις δολοφονικές κεραίες κινητής τηλεφωνίας και τα "πιάτα" του Ο.Τ.Ε.

Το μήνυμα ήλθε από τον Νικήτα Καμπούρη και, μολονότι "Σπαρτιάτικο", ήταν πολύ γλαφυρό :

"Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Συγχαρητήρια Ιωσήφ!".

Κείμενο, βίντεο, φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Συνέχεια από το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1508-o-gyros-tou-kosmou-me-katamaran-istioploiko-arxise-ap-ti-rodo

Από πλευράς πάντως καιρικών συνθηκών αυτός δεν ήταν Μάϊος. Οκτώβρης ήταν! Συννεφιά, κρύο, ισχυροί άνεμοι, λασποβροχές. Είναι εντελώς ασυνήθιστο, και αστείο μαζί, να είσαι Μάϊο στην Ελλάδα, και μάλιστα στη Ρόδο, και να είσαι κουκουλωμένος με fleece και νιτσεράδα! Οι Αυστραλοί φίλοι δεν το είχαν ξαναζήσει αυτό και νόμιζαν, ίσως, ότι έτσι έπρεπε να είναι. Εγώ όμως ήταν αδύνατο να το καταπιώ.

Τέλος πάντων, αφήσαμε πίσω μας την κοσμοπολίτικη Ρόδο και βάλαμε πλώρη για την Αλιμιά και τη Χάλκη. Έβλεπα τον Col να βάζει τις παραμέτρους στο gps και στον αυτόματο πιλότο και με είχαν πιάσει τα νεύρα μου! Από την άλλη, πώς να πιάσεις οκτάωρο τιμόνι με 5,5 κόμβους ταχύτητα; Ήμουν εντελώς έξω απ' τα νερά μου. Μπορεί να είχα μια ιδέα για το ποιες είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ ενός ιστιοπλοϊκού και ενός ταχυπλόου, είναι όμως εντελώς διαφορετικό να τις βλέπεις και να τις ζεις αυτές τις διαφορές στην πράξη. Στο ταχύπλοο, επί παραδείγματι, ξεχνάς τον αυτόματο πιλότο γιατί αν συμβεί ένα αναπάντεχο ραντεβού με ένα καδρόνι ή ένα βαρέλι, ο αυτόματος δεν θα σκεφτεί να τα αποφύγει και θα πέσει επάνω τους με 30 κόμβους, οπότε... ούτε να τις σκέφτεσαι τις συνέπειες...