Πηγή : https://averoph.wordpress.com/

Συγκλονίζουν τα στοιχεία και οι αριθμοί που περιέχονται στην ανάλυση του Λεωνίδα Αποσκίτη. Έρχεται αυτή η ανάλυση να επιβεβαιώσει αυτά που εδώ και χρόνια γράφουμε, ενώ ασχολούμαστε με το Κυπριακό (… «αν χαθεί η Κύπρος, σειρά θα έχει άλλο κομμάτι του Ελληνισμού, με πιο πιθανό σενάριο την ενεργοποίηση σεναρίου «Κυπροποίησης» της Θράκης»). Δεν μπορούμε φυσικά να ισχυριστούμε ότι γνωρίζουμε το θέμα σε βάθος, το άρθρο όμως που ακολουθεί, σίγουρα επιβεβαιώνει αυτά που γράφαμε (οι φόβοι μας δεν ήταν τελικά καθόλου αβάσιμοι) και εμπλουτίζει περαιτέρω τις λιγοστές γνώσεις μας. Δυστυχώς φαίνεται ότι η διαδικασία «Κυπροποίησης» της Θράκης έχει φτάσει τελικά σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο, από αυτό που πιστεύαμε. Οι πληθυσμιακές αναλογίες είναι πλέον τέτοιες, που οδηγούμαστε σε… κατάσταση «ώριμου φρούτου», έτοιμου να πέσει από το δέντρο. Τώρα… αν θα περιμένουν την «τελική πτώση» της Κύπρου που θα έρθει με μια «λύση» συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, για να προχωρήσουν στο τελικό στάδιο της «Κυπροποίησης», αυτό δεν αλλάζει ουσιαστικά την μοίρα του Θρακικού Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός χρειάζεται ηγέτες επειγόντως, για να αποτραπούν τα σενάρια τουρκοποίησης της Κύπρου και της Θράκης (καθώς και άλλων κομματιών του Ελληνισμού)…

Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος

Συζήτηση της Μαργαρίτας Κωβαίου με τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.

Την είδαμε να κάθεται στην "παγκάδα", το πεζούλι έξω από το υπόγειο σπιτάκι της, και πιάσαμε κουβέντα μαζί της. Όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πουν γι' αυτήν στη Σχοινούσα. Επιφυλακτική, στην αρχή, με τη βιντεοκάμερα που τη στόχευε, άνετη στη συνέχεια και επικοινωνιακή. Ο λόγος για την κυρία Μαργαρίτα Κωβαίου, τη ζωντανή ιστορία της Σχοινούσας. Άνοιξε το κουβάρι των αναμνήσεών της, μας έδειξε τις φωτογραφίες των αγαπημένων της προσώπων, μας μίλησε για τα γλέντια που έκαναν στο καφενείο τους, το ταλέντο της στο χορό, για τις επισκέψεις του Μανώλη Γλέζου, που ερχόταν τακτικά στη Σχοινούσα και δεν έφευγε αν δεν χόρευε ένα χορό μαζί της, για τον Γάλλο που έφερε το νερό στη Χώρα.

Απολαύστε την...

Της Κυριακής Παπαδοπούλου.

Ἦλθαν νύχτα στὸ σπίτι μας… Μᾶς ξύπνησαν μὲ χτυπήματα καὶ κλωτσιὲς. Μᾶς βίασαν καὶ κάποιους τοὺς σκότωσαν…. Ὃσους ζήσαμε μᾶς πέταξαν στὸν δρόμο καὶ μᾶς εἶπαν «βαδίζετε»… Ποιὸς νὰ ῥωτήσῃ; Ποιὸς νὰ τολμήσῃ νὰ ῥωτήσῃ; Ἀτέλειωτες ὧρες πορείας κάτω ἀπό καυτό ἣλιο ἢ ἀσταμάτητη βροχή. Μέσα σὲ κρύα καὶ σὲ χιόνια!! Τὰ κορμιά ἒπεφταν κατά γῆς σὰν μυίγες!!! Ἀγαπημένα πρόσωπα ἒμεναν γιά πάντα πίσω, ἂψυχα, χωρίς χαμόγελο καὶ μὲ μίαν πίκραν στὸ βλέμμα. Ἓνα «γιατί;» γέμιζε τὸ εἶναι μας… Ἀλλά, ποιὸς νὰ ἀπαντήσῃ; Κάποιοι ἒφυγαν νύχτα. Φίλησαν πολυαγαπημένα μάτια καὶ χαιρέτησαν γιὰ πάντα. Ξέφυγαν; Ἲσως… Ἲσως νὰ μὴν τοὺς θέρισε ἡ πείνα καὶ ἡ δίψα… Ἲσως νὰ μὴν τοὺς ἒκοψε σπαθί βαρβάρου… Ἲσως νὰ ἀλλαξοπίστησαν γιὰ νὰ ζήσουν… Ἲσως ἁπλῶς νὰ ἒσβησαν λίγα μέτρα παραπέρα…. Ποτέ δὲν θὰ μάθουμε…

Γράφει και βιντεοσκοπεί ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μετά τη Νάξο και την Ηρακλειά το καράβι της "Blue Star Ferries" έπιασε Σχοινούσα. Περασμένα μεσάνυχτα αποβιβαστήκαμε στο ήσυχο και ασφαλές λιμανάκι του νησιού, το Μερσίνι. Επιβάτες μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, δύο μικρά αυτοκίνητα κι' εμείς με το αυτοκινούμενο, όλοι κι' όλοι. Οι επιβάτες έφυγαν προς τη Χώρα, το καράβι έφυγε προς την Αμοργό κι' εμείς παρκάραμε δέκα μέτρα πιο πέρα και πέσαμε στην αγκαλιά του Μορφέα. Τέλεια! Απόλυτη ησυχία και, το κυριότερο, καμμία σκοτούρα για το πού θα βρούμε δωμάτιο να κοιμηθούμε! Αθάνατο αυτοκινούμενο! Μωρέ λες να είχε δίκιο εκείνος ο ηλίθιος υπουργός των Οικονομικών που έβαλε τους κατόχους αυτοκινούμενων να πληρώνουν φόρο πολυτελούς διαβίωσης; Ε, μην το πάρετε και τοις μετρητοίς! Αστειεύομαι βέβαια! Άκου φόρος πολυτελούς διαβίωσης επειδή τρώω και κοιμάμαι στο αυτοκίνητο! Και ο λεφτάς, που συχνάζει στις σουίτες των ακριβών ξενοδοχείων, γιατί δεν επιβαρύνεται με φόρο πολυτελούς διαβίωσης ρε ηλίθιε Στουρνάρα;

Ερευνά και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη επιζητούσε διακαώς, στις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις, να λάβει μέρος στις δημοτικές εκλογές σαν υποψηφία Δήμαρχος Κάσου. Γιατί όμως επιζητούσε διακαώς να γίνει Δήμαρχος σε ένα ακριτικό νησί με 800 μόλις μονίμους κατοίκους, ενώ διανύει το πρώτο ήμισυ της έβδομης δεκαετίας της ζωής της και έχει χρηματίσει στο παρελθόν διορισμένη Νομάρχις Πειραιά και Αιτωλοακαρνανίας, ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα. Δεν θα μας απασχολήσει ωστόσο αυτό, προς το παρόν...

Η κυρία Τσανάκη ήθελε λοιπόν να γίνει Δήμαρχος στην Κάσο, γνώριζε όμως ότι δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις που ορίζει ο εκλογικός νόμος, προκειμένου να έχει δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στο νησί, αφού ούτε δημότις Κάσου ήταν ούτε μόνιμος κάτοικός της. Έπρεπε λοιπόν να εξασφαλίσει, πάση θυσία, βεβαίωση μονίμου κατοικίας σε κάποιο άλλο νησί του νομού Δωδεκανήσων. Αυτό επετεύχθη στη Λέρο, όπου ο σύζυγός της, κ. Βασίλειος Τσανάκης, ανώτατος αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος εν αποστρατεία, διαθέτει εξοχική κατοικία.