Πηγή : http://banquedorient.org/web/?p=4490
Του Ελευθέριου Ρήνου.
Ερευνώντας την υπόθεση της Τράπεζας Ανατολής, το σημαντικότερο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί ήταν η προσβασιμότητα σε αρχεία υπηρεσιών, τραπεζών και μουσείων, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Καθώς η υπόθεση άρχισε να κακοποιείται από διαφόρους τα τελευταία χρόνια και να χρησιμοποιείται για αλλότριους σκοπούς, η πρόσβαση στα αρχεία άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Ακόμη και σε διεθνείς τράπεζες και υπηρεσίες, η απάντηση ότι “το αρχείο μας κάηκε”, άρχισε να γίνεται πιο συνήθης. Δεν έφτανε πλέον να εμφανίζομαι, ντυμένος σαν φοιτητής, με φόρμα και γένια, για να παίρνω τα αντίγραφα που φανέρωναν ότι η εκκαθάριση της Τράπεζας Ανατολής δεν έληξε νομότυπα το 1936, όπως τολμάει να ισχυρίζεται η Εθνική Τράπεζα ακόμη και σήμερα.
Μεγάλο μέρος του αρχείου μου προέρχεται από τη δευτερογενή αγορά, από κρατικά αρχεία, από ιδιωτικές συλλογές και από τα… σκουπίδια της αγοράς στο Μοναστηράκι και σε αγορές μικροπωλητών σε αρκετές χώρες. Έγγραφα και αρχεία που δεν ήθελε κανείς, λόγω της ευτελούς αξίας και του μονότονου χαρακτήρα τους, αποτέλεσαν πολύτιμη πηγή πληροφοριών. Ποιος ήθελε να διαβάζει τραπεζικά έγγραφα εκατονταετίας, που αφορούν τράπεζες που δεν υπάρχουν πια, όπως η Τράπεζα Ανατολής;