Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Ο μακαρίτης Κοεμτζής, δολοφόνος τριών αστυνομικών για μια «παραγγελιά», εξέτισε την ποινή του με τις γνωστές ευεργετικές διατάξεις που μετατρέπουν τα ισόβια σε 25 χρόνια κ.λπ. και εξελθών των φυλακών συνέγραψε βιβλίο, στο οποίο εξιστορούσε τη ζωή του και το φονικό. Την είχε αράξει στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων και διαλαλούσε το βιβλίο του για να κερδίζει τα προς το ζην. Χρησιμοποιούσε για πάγκο ένα τραπεζάκι του κυλικείου των δικαστηρίων. Είχα δει αρκετούς να συνομιλούν επί ώρες μαζί του και αναρωτιόμουνα τί θα μπορούσαν να συζητούν, τί κοινά ενδιαφέροντα θα μπορούσαν έχουν.
Μετά ήλθε ο «επαναστάτης» του πρωκτού, Κουφοντίνας, να συγγράψει πόνημα, στο οποίο περιγράφει τα δολοφονικά ανδραγαθήματά του από τη σκοπιά του «επαναστάτη» που ήθελε να συντρίψει την άτιμη κενωνία που καταπιέζει τους φτωχούς και αδύναμους. Επιλεγμένοι στόχοι [από ποιόν άραγε;] που δεν προκαλούσαν την μήνι του λαού, επειδή όλα τα θύματα ήταν εκπρόσωποι του «κατεστημένου». Κανένα χτύπημα στο ίδιο το κατεστημένο.