Μια προσέγγιση σ΄ ένα ακανθώδες θέμα.

Του Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.

Ηχεί σαν μια παραδοξολογία! Όσο όμως και αν ξενίζει, εκ πρώτης όψεως, δεν αποκλείεται να είναι έτσι, όπως θα προσπαθήσω να εξηγήσω.

Το πρόβλημα τούτο με απασχολεί (ασφαλώς και άλλους) από πολύ παλιά, από τα μαθηματικά μου χρόνια, που συχνά – πυκνά αναρωτιόμουνα γιατί άραγε οι Σελτζούκοι μετονόμασαν την Κωνσταντινούπολη, την Πόλη, στο φρικτό, για μένα κακόηχο ISTANBUL.

Δεν ξέρω αν ενδόμυχα, υποσυνείδητα αναζητώ βάλσαμο για την εθνική αυτή οδυνηρή πληγή που φέρνω μέσα μου, για έναν αθεράπευτο καημό, έναν ασίγαστο πάθος, μια νοσταλγία ψυχοφθόρα για το χαμό ενός εθνικού παραδείσου.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου.

Μερικοί Κύπριοι φίλοι (που δεν έζησαν από κοντά το έγινε στην Ελλάδα το 2015) υποστηρίζουν ότι υποτίμησα στο τελευταίο άρθρο μου για το κυπριακό (http://www.konstantakopoulos.gr/) την απόφαση Τσίπρα-Κοτζιά να “αντισταθούν”. Μακάρι νά έχουν αυτοί δίκιο κι εγώ άδικο. Αν έχουν δίκιο μικρό το κακό. Αν έχουν άδικο, κινδυνεύουμε με νέα μεγάλη απάτη (όπως κυπριακές τράπεζες 2013, τρίτο μνημόνιο 2015, πάλι με Αναστασιάδη και Τσίπρα).  Στη δεύτερη περίπτωση,  οι ‘Ελληνες απειλούνται με νέες, ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές!

Το αν θα “λυθεί” το κυπριακό, δηλαδή αν θα διαλυθεί το κυπριακό κράτος (όπως η Ελλάδα υπογράφοντας τα μνημόνια και ακόμα χειρότερα), δεν εξαρτάται από Αναστασιάδη, Ακιντζί, Κοτζιά, Τσίπρα. Εξαρτάται:

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Υπάρχει λογικός άνθρωπος στην περιοχή που να νομίζει ότι ακόμη και οι Τούρκοι σκέπτονται ότι αλλάζει στο status quo εδώ τριγύρω, με κατοικημένες περιοχές και έναν στρατό που ακόμη είναι ισχυρός; Αναφέρομαι σε λογικούς ανθρώπους και όχι σε επαγγελματίες «Κασσάνδρες» που ζουν από αυτό. Θεωρώ ότι οι  Τούρκοι επιδίδονται σε «καραγκιοζιλίκια» για εσωτερική κατανάλωση, με την ατυχία να έχουμε μία από τις χειρότερες, «παρατημένες» κυβερνήσεις όλων των εποχών, που και αυτή χρειάζεται αποπροσανατολισμό του πληθυσμού.

Η απόφαση για δημιουργία κράτους στο Ιρακινό Κουρδιστάν είναι ειλημμένη. Οι Κούρδοι έχουν αποδειχθεί ο πιο αξιόπιστος εμπόλεμος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή εδώ και χρόνια. Ουσιαστικά έχουν αυτονομηθεί και προσφέρουν καταφύγιο και σε άλλες φυλές που τους κυνηγά η ISIS και οι παραστρατιωτικές οργανώσεις που φύτρωσαν μετά την κατάρρευση του αμερικανοτραφούς σανταμικού καθεστώτος..

Π Ρ Ω Τ Η  Δ Η Μ Ο Σ Ι Ε Υ Σ Η !

Και τώρα, φίλες και φίλοι, καλοί μου αναγνώστες, καθίστε αναπαυτικά μπροστά στην οθόνη του ηλεκτρονικού σας υπολογιστή και δείτε πώς ξεφουσκώνει μια φούσκα που, εκτός όλων των άλλων πομφόλυγων, μας ταλαιπωρεί κι' αυτή ως λαό εδώ και πέντε σχεδόν χρόνια. Καιρός ήταν. Αρκετά δίχασαν ο απατεώνας Σώρρας, ο ναρκέμπορος συνεργάτης του "καθηγητής" (τρομάρα του!) Μανώλης Λαμπράκης και τα λωβοτομημένα τσιράκια τους έναν απογοητευμένο, αμήχανο και γι' αυτό ευκολόπιστο λαό, και έστρεψαν τον έναν Έλληνα πολίτη εναντίον του άλλου. Ένωση Ελλήνων, λένε. Τον κακό τους τον καιρό!

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Εμ. Λαμπράκης, βασικός χρηματοδότης του Σώρρα, συνελήφθη για παράνομη συνταγογράφηση οπιοειδών.

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών, ο ιατρός Δρ. Εμμανουήλ Λαμπράκης συνελήφθη την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016, ενώ ταυτόχρονα του απαγγέλθηκαν βαρύτατες κατηγορίες για την διακίνηση τεράστιου αριθμού χαπιών Oxycodone (Οξυκωδόνη). Η ανακοίνωση της σύλληψης του ομογενούς Εμμ. Λαμπράκη πραγματοποιήθηκε με επίσημο δελτίο τύπου την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, από τον Εισαγγελέα της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης Πριτ Μπαράρα, τον ειδικό πράκτορα της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών των ΗΠΑ («DEA») Τζέιμς Χάντ, τον Αρχηγό του αστυνομικού σώματος της Νέας Υόρκης («NYPD») James P. O'Neil και την Προϊσταμένη του Τμήματος Οικονομικών Υπηρεσιών της Πολιτείας της Νέας Υόρκης Μαρία Βούλο. https://www.justice.gov/usao-sdny/pr/doctor-charged-manhattan-federal-court-illegal-distribution-millions-oxycodone-pills

Προβληματίστηκα πολύ μέχρι να πάρω την απόφαση να αναδημοσιεύσω την επιστολή του εθνικού μας μουσικοσυνθέτη, που μου κοινοποίησε σήμερα το πρωί ένας διαδικτυακός φίλος. Και προβληματίστηκα, όχι γιατί οι σκέψεις του Μίκη δεν είναι σωστές, όχι γιατί όσα καταγγέλει εις βάρος του πρώτη φορά "ροζέ" πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα δεν είναι πέρα ως πέρα αληθή, αλλά γιατί ο καταγγέλων, ο Μίκης στην προκειμένη περίπτωση, θα ήταν προτιμότερο να σιωπήσει και να απολογηθεί για τις δικές του πολιτικές επιλογές του παρελθόντος.

Δεν πάσχω από επιλεκτική ιστορική αμνησία, αγαπητέ Μίκη. Όλοι παροικούμε την Ιερουσαλήμ, άλλωστε, και γνωριζόμαστε. Δεν ξεχνώ, επί παραδείγματι, τις δικές σου ανακυβιστήσεις στην "επάρατη" Δεξιά και την συμπόρευσή σου μαζί της. Και αν, όπως πολύ σωστά λες, δεν δικαιούται ο Αλέξης να επιστρατεύει όλη την υποκριτική του δεινότητα και με περισσό θράσος να εκφωνεί πύρινους επικήδειους λόγους στον Κουβανό ηγέτη, άλλο τόσο κι' εσύ δεν δικαιούσαι να επικρίνεις τον πρόεδρο του δεκαπενταμελούς (δεν του αξίζει να τον αποκαλώ καν πρωθυπουργό) για λάθη που κι' εσύ έκανες στο παρελθόν και συνεχίζεις να κάνεις ακόμη και σήμερα.