Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Βομβαρδισμένος και πάλι από ειδήσεις που αναδεικνύουν ακαταπαύστως το μπάχαλο που αυτοαποκαλείται «ελληνικό κράτος», άρχισα να γράφω για το φρούτο που αποκαλείται «ειδικός σύμβουλος υπουργού». Και τότε μου υπενθύμισαν ότι όφειλα να έχω πάρει αγιασμό από την εκκλησία της ενορίας μου, όπως κάθε χρόνο.
Πήρα το μπουκαλάκι μου και κατηφόρισα προς τον ναό. Εντός του ναού και σε απόσταση 5-6 μέτρων από τον είσοδο ήταν τοποθετημένο ένα καλογυαλισμένο δοχείο χρώματος ασημί με βρυσούλα [κάτι σαν δοχείο σαλεπιτζή σε διπλάσιο μέγεθος], από όπου γέμιζε ο κάθε πιστός [;] το δικό του δοχείο. Ένας κρατούσε φιαλίδιο των 50 ml εντελώς φυσιολογικά, άλλος είχε ένα κάπως μεγαλύτερο και ένας κρατούσε φιάλη του 1,5 λίτρου. Η ουρά ήταν μικρή, καθότι περασμένες δώδεκα το μεσημέρι, αλλά ένας χώθηκε ανάμεσά μας παρατύπως, για να κερδίσει μερικές θέσεις. «Κι’ εδώ ρε πούστη μου ο εξυπνάκιας;» μονολόγησα και μετά είπα αυθόρμητα «σχώρα με Θε μου».







