Του Πέτρου Μακρή - Στάϊκου.

Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ενταύθα

Κύριε Διευθυντά,

Η πρόσφατη εκδήμηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μου έφερε στο νου, μεταξύ άλλων, και μια άγνωστη πολιτική ιστορία του 1985.

Το σκηνικό, για όσους δεν το έζησαν ή το έχουν λησμονήσει: Τον Μάρτιο του 1985, Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με την θητεία του να λήγει σύντομα και με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να του έχει υποσχεθεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει υπέρ της επανεκλογής του. Αιφνίδια, όμως, έχοντας δε υποκύψει σε έντονες εσωκομματικές πιέσεις, στις 9 Μαρτίου ο Παπανδρέου αναγγέλλει ότι στις προσεχείς προεδρικές εκλογές θα υποστηρίξει ως υποψήφιο τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Η επιλογή -ιδέα του Μένιου Κουτσόγιωργα- δεν είναι τυχαία: Ο Παπανδρέου επιδιώκει την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975, έτσι ώστε να αφαιρεθούν σημαντικές αρμοδιότητες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το πολιτικό σύστημα να καταστεί πρωθυπουργοκεντρικό, κάτι που σημαίνει αποκλεισμό της "Δεξιάς" από κάθε εξουσία. Από την άλλη πλευρά, ο Σαρτζετάκης αποτελεί πρόσωπο "αγιοποιημένο" από την Αριστερά, λόγω του ανακριτικού του έργου στην υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη αλλά και των διώξεων που εξ αιτίας του υπέστη αργότερα. Έτσι, ο Παπανδρέου πιστεύει ότι με την επιλογή του θα αποσπάσει περαιτέρω ψήφους από το ΚΚΕ. Νομίζει, τέλος, ότι θα καταστήσει εύκολα τον Σαρτζετάκη υποχείριό του σε θέματα συνταγματικής νομιμότητας.

Του Γιώργου Ιωάννου.

Για ένα τουλάχιστον στυγνό και αποτρόπαιο έγκλημα πρέπει να καταδικαστεί ο πρωθυπουργός: για τη δολοφονία της ελπίδας 11 εκ. ανθρώπων που ανέκαθεν στην ιστορία τους αγωνίζονταν για ένα καλύτερο μέλλον δικό τους και των παιδιών τους – με όλα τα μεγάλα λάθη φυσικά και τις παραλείψεις τους.

«Για τους Έλληνες δεν υπάρχει πια κρίση. Αυτός είναι ο τρόπος που ζούμε πλέον. Έχουμε δηλαδή προσαρμοσθεί σε μία κρίση στο διηνεκές που δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει. Το κρίσιμο χρονικό σημείο, το οποίο μετέτρεψε το θυμό μας σε αποδοχή, ήταν πριν από δύο χρόνια. Τότε οι Έλληνες ψήφισαν την αριστερά για να πολεμήσουν τους δανειστές, ενώ αυτή έθεσε το θέμα σε δημοψήφισμα. Παρακινούμενοι από τη νέα κυβέρνηση ψήφισαν οι περισσότεροι ΟΧΙ. Αντί όμως η κυβέρνηση να συγκρουστεί με την Τρόικα, επέλεξε μία μεγαλοπρεπή κυβίστηση, συμφωνώντας ουσιαστικά να τηρήσει όλες τις εντολές της και βαφτίζοντας απλά την Τρόικα σε θεσμούς. Οι Έλληνες τότε πήραν το μήνυμα: δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση, καμία διέξοδος.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ανακοινώθηκε ότι η μέχρι προ 11 ημερών Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κυρία Θάνου ανέλαβε καθήκοντα προϊσταμένης του νομικού  γραφείου του πρωθυπουργού. Αμισθί. Πάλι καλά. Έχω γράψει επανειλημμένως για την εν λόγω ανωτάτη δικαστή [ή μήπως «δικάστρια»;] και την απαράδεκτη στάση της σε σχέση με όσα της καταμαρτύρησε ο κ. Τσακυράκης. Αλλά και για την απαίτησή της να παραταθεί το όριο ηλικίας για τη συνταξιοδότηση των δικαστών, ενώ γνωρίζει κάλλιον παντός άλλου ότι για να γίνει αυτό απαιτείται αναθεώρηση του Συντάγματος και δεν αρκεί ένας απλός νόμος, από αυτούς  που ψηφίζουν αβλεπί, συχνάκις δε νύκτωρ, οι αντιπρόσωποι, τρομάρα τους, του Έθνους.

Το «Διονύσιος Σολωμός» της Zante Ferries βρίσκεται εδώ και δύο μήνες στο Κερατσίνι για την ολοκλήρωση της μετασκευής του, ώστε σε λίγο καιρό να εξυπηρετεί τη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων.

Το πλοίο, από το 2000 και για δεκαέξι συναπτά έτη, εξυπηρέτησε τις γραμμές Κυλλήνης-Ζακύνθου, Κυλλήνης-Πόρου και Πάτρας-Σάμης-Ιθάκης.

Η καινούρια πλώρη, η πλήρης ανακαίνιση του εσωτερικού και η προσθήκη νέων καμπινών θα δώσουν στο πλοίο ένα εντελώς νέο πρόσωπο.

Το γκαράζ του πλοίου φτάνει τα 990 γραμμικά μέτρα.

Με ταχύτητα 19-20 μίλια θα προσεγγίζει τα νησιά πιο γρήγορα σε σχέση με τον «μεγάλο του αδελφό», τον «Αδαμάντιο Κοραή».

Η μετασκευή αυτή έρχεται σαν αναγνώριση της προσφοράς αυτού του του πλοίου όλα αυτά τα χρόνια. Το πλοίο ήταν πολύ καλό, αλλά θα γίνει ακόμα καλύτερο. (http://kaipoutheos.blogspot.gr/2017/05/blog-post_18.html?m=1)

Γράφει ο "Πιτσιρίκος".

Είναι ισχυρό το ψυχολογικό σοκ που υφίσταται ένας άνθρωπος, όταν είναι αναγκασμένος, από εκεί που ήταν σε γάμο τη μία μέρα, να παρευρεθεί την επόμενη σε κηδεία.

Οι απλοί άνθρωποι αυτή την εναλλαγή των συναισθημάτων δεν την αντέχουν. Καταρρέουν.

Οι επώνυμοι, όμως, είναι προσωπικότητες ισχυρές. Μπορούν να ελέγχουν ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις.

Άλλωστε, για αυτό είναι επώνυμοι και δεν παρέμειναν ανώνυμοι. Είναι η αφρόκρεμα του πολιτικού, επιχειρηματικού, πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου.