Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Κοίτα φίλε μου τί μπορείς να πάθεις μετά από δεκάδες χρόνων ενασχόλησης με τη νομική επιστήμη και τη δικαστηριακή πρακτική. Να πληροφορείσαι από ισοβίτη τρόφιμο των φυλακών με πέντε φόνους στην πλάτη του, ότι ο νομικός πολιτισμός επιβάλλει να τον αποφυλακίσουμε, επειδή ζήτησε συγγνώμη για όσα ειδεχθή διέπραξε. Κι’ εγώ που δεν διανοούμαι ότι μπορεί να αποφυλακισθεί, όσο άρρωστος και αν είναι, είμαι απολίτιστος. Πρέπει να νοιώσω οίκτο για την ασθένειά του και να του δώσω συγχώρεση.
Όπως και να το κάνουμε, άλλο πράγμα είναι να κλέβεις κι’ άλλο πράγμα είναι να σκοτώνεις. Και μάλιστα να σκοτώνεις για δήθεν ιδεολογικούς λόγους. Να αποφυλακισθεί, λοιπόν, ο ασθενής καταχραστής των φόρων μου ή των εισφορών μου, των κόπων μου γενικώς. Από υπερευαισθησία και χριστιανική αγάπη. Αλλά και ο δολοφόνος; Οι εντολές «ου κλέψεις» και «ου φονεύσεις» είναι ισότιμες;








